zühre benim canım kuzenim, çocukluğumun rol modeli. sabahlara kadar sohbetlerin, kıkırdamaların, çiğdem çıtlatmaların ve daha birçok suçun tatlı ortağı.
çocukluğumuz kah anneannemlerin bağında, kah akhisar cami sokağıdaki evde, kah bizim yazlıkta birlikte geçti.
bildim bileli muhteşem bir müzik yeteneği vardı, üniversiteye girmeden önce konservatuar için şansını denedi, sonra hukuk okudu, okurken de müzikle ilişkisini hiç kesmedi, avukatken de. o şimdi istanbulda, belki de hayatta en çok istediği şeyi icra ediyor, anneliği...
araya giren mesafeler eski sohbetlerimizi azalttıysa da zühre uzakta yaşayan bir teyze kızı olmaktan çok her zaman ihtiyaç duyduğum bir dost...
Son günlede kitap okurken yada birşeylerle meşgul olurken digiturkun jazz ve blues kanallarına takılmaya başladığımı farkettim. ama anladığımdan değil, sadece hoşuma gittiği için... jazz denen bu engin denizde derinlere kulaç atacağım da hangi kıyısından ayağımı soksam bilemiyorum, işin içinden bir türlü çıkamıyorum. hani jazz-blues işinden anlasa anlasa zühre ablam anlar dedim, küçük bir mail attım derdimi anlattım, "el ver şu cahil kardeşine" deyiverdim.
ben sanatçı veya albüm isimlerinin olduğu bir liste beklerken züzeciim bana mektup yazmış, jazz nasıl anlatılır, yani herhalde böyle anlatılır. mektubun tamamını yazamayacağım da Charles Mingus ile ilgili kısımdan birkaç cümleyi vermeden geçemeyeceğim.
"Benim için kendisi bir insan olmayıp uzaylıdır. Hala müziğini ve armonik yapısını çözmek için üniversitelerde araştırmalar ve onun adına festivaller düzenlenmektedir.Son dönemdeki saksafoncusu Ricky Ford çok samimi arkadaşımdı. Mingus’ u dinlerken kendini uçuyor , dalıyor, pike yapıyor, uzayda , kamikazede yada başka bir yerde hissedebilir ve bu muhteşem duygunun hiçbir zaman bitmemesi için dua eder durursun. Uyuşturucu kullanmadım hiç ama Mingus insanın damarlarından hücrelerine yayılan ve tutku oluşturan bir zehir. Tedavi olamadan bırakılamayacak bir şey .Onun müziğinin kölesi olmak bile bir onur. Bunca cazcı arasında müziğini dinlerken beni bu kadar coşturan, ağlatan, Allah’ın yaratıcılığının bir suretini görmeme sebep olan bu adama aşığım, hayranım, vurgunum, kölesiyim… Onun hakkında saatlerce yazmak istiyorum. Müziğine, hayatına, dönemin ABD politikalarına muhalefetine, muhalefet şekline, kısacası onu Mingus yapan her şeye saygıyla eğiliyorum."sonra ...
"...Şimdilik bunlarla başlayın. İnan bunları dinlemeye dolayısıyla cazı anlamaya başladığında daha da derinine inmeye çabalayacaksın. O noktada önüne açılacak bir sürü kapı gelecek. Her kapı aralandığında muhteşem hazinelerle karşılaşacaksın. Ucu bucağı olmayan bir deryadır caz. Keşfettikçe bu deryanın sonu olmadığını görecek ve onun bir kölesi olacaksın. Bu uzun yolculukta her ikinize de kolay gelsin der İYİ YOLCULUKLAR dilerimmmmmmm"
Mingusla başladım önce, sonra Bill Evans, Miles Davis, Chet Baker, tabii ki Ella Fitzgerald ile yola devam... Zühre bana hangi kıyılardan balıklama atlarım anlattı, ben şimdi enginlerdeyim, döner miyim bilmiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder