Dötü doğrulttuk

Herkeslere teşekkürler, ne kadar sevindik iyi dileklerinizi okuyan gözlerimizle biz
ve ne kadar mutlu olduk bizler için dua edenleri görünce...

Cumartesi pazar her saat başı ateşimizi ölçtük, pazar sabah yine ateş çıkar gibi olunca şurup verdik. Doktora durumu anlattık. Dedi ki 38 in üzerine çıkmadığı sürece ilaç vermeyin, ateş sayılmaz. Öyle uzun kollu tulumlar giydirmeyin rahat bırakın. Ateşin takibi önemli, rahat olun. Bir de bize sor, ilk ateş tecrübemiz bu napalım, insan telaşlanıyor ister istemez. Arca keyifsiz ve uykulu pek melül melül bakıyordu, dokunuyor insana valla. Hatta az emdi gibi, bir gün içinde bana süzülmüş gibi bile geldi. Ben galiba çocuğunun ağzına yemek tıkan annelerden olacağım, ne fena. Şaka bir yana ateş belki 38 in üzerine çıkmadı ama 37 nin altına da düşmemesi can sıkıcıydı. Pazar günü kısa tulumumuzu giydik, ferahladık. Oyuncağımızda oynayıp gülücükler attık. Kısaca dötü doğrulttuk. En son akşam sekizde emdi, on buçuk gibi rüya öğününü aldı ve 2:45 civarında uyandı, ölçtüm 37!!! yuppppiii!!! tabi yarın da ateşe dikkat edeceğiz ama şimdilik iyi gibi gibi:) ama yine az emdi sanki, tek memeyi bıraktı, şimdi gidip sağacağım.

Bu arada İlker de hasta oldu, maaile telef durumdayız, bu güzel havalarda alemlere akamıyoruz maalesef. İşin komiği ben nerdeyse 1 haftadır atlatamadım, öksürüğe çevirdi, İlker yataklara düştü ama Arca 2 günde düzeldi. Gençlik işte, belki de anne sütü mucizesi, bilemiyciim. Bugünün anısına, kısa tulumumuzla ilk fotomuzu takdim edelim efem.
not: Arcanın aslanla göz temasına dikkat!! bu oyuncağa bakarken kendinden geçiyor, onunla konuşuyor, aralarında sağlam bağlarla bir ilişki kuruldu!!