Geçen Cansu bizdeydi, bunun bowling topunu annesi Cansuya verdi diye bi bakışı var, tırstık cümleten. Baktı olmuyor, aldı topu Cansunun elinden, diğer topu da kutudan aldı, pıtı pıtı bizim odaya kaçtı. Orası Cansunun girmyeceği kurtarılmıiş bögle ya yatağın üzerine koymuş, döndü geldi. Sonra tek tek bütün oyuncaklarını bizim odaya taşıdı. Yuh diyorum başka bişey demiyorum. Bencil teneke!
Beni çok özlüyor biliyorum. Yapışma halleri eve girdiğim andan itibaren başlıyor. Yemek hazırlarken bile izin yok anneye. O kadar alışmış ki bana mızırdanmaya, geçenlerde koltukta uzanıyordum, ilkerle oynuyorlar, sonra ben bi bilgisayara bakıyım dedim, masaya geçtim. Bu benim yer değiştirdiğimi görmemiş. Oynarken kafayı gümletti yine – bu arada anasına çekmiş acayip sakar – mızırdanmaya başladı. Kafayı tuta tuta koltuğa geldi. Ben yokum tabii, - anaa noluyo lan? – şeklinde bir şaşkınlık kafayı filan unuttu. Böyle rahat bi 10 saniye geçti. Bakındı beni gördü, sonra aklına geldi, yine kafayı tuta tuta başladı mızırdanarak bacaklarıma sokulmaya.
ay canim annesine naz yapiyor :)
YanıtlaSilÇok şeker yaa
YanıtlaSilAynı bizimkisi. Deniz de böyle, yemek yaparken bile rahat yok, sanırım tüm çalışan annelerin yaşadığı bir durum. Arca çok şeker maşallah.
YanıtlaSilTatlı Arcam, sen ne şekersin öyle :)
YanıtlaSilayaklanınca toddler oldu sanıyoruz ama daha annelerinin beybisi bunlar. sana nazlanası gelmiş arca'mın. oyuncak saklaması canlandı gözümde.... sıpaaaaa
YanıtlaSilNe komik :) Ne şirin! Maşallah!
YanıtlaSil