Hülya ile Tuna’nın uyuma hikayesini her akşam anlatarak uyutuyordum ya (aha işte hikaye de burada) derken artık kendi kendine uyumaya başladı, hikaye rafa kalktı.
Geçende bir akşam yine ışık açık kalsın, uyumayayım isterken, ben kendimce hikayeye heyecan katmaya çalışarak başladım anlatmaya.
Yeliz: Arca bugün ben kiminle konuştum biliyor musun?
Burada gözlerini kocaman açıp merak etmesini bekliyorum.
Ama o gayet sakin;
Arca: Hüla
Yeliz: Peki Hülya kim annecim?
Arca: Anne!
Yeliz: Kimin annesi?
Arca: Una
Yeliz: Peki hikayeyi bildiğine göre ne yapman gerekiyor?
Arca kafayı gömer, uyur!
---------------------------------------------------------------------------------
Not: Fotoğraf Topolino günümüzden kalmış, eskileri karıştırırken buldum. Bu ikiliye dayanamayıp çekmişim. Bize güzel bir uyku öncesi armağan eden Hülya ve Tuna, teşekkürler :)
hayran kaldım, birgün biz de yaşar mıyız acaba böyle bir diyalog?
YanıtlaSilbir önceki gece 1,5 saat kızını uyutmaya uğraşan anne
naçizane tavsiyem bir hülya&tuna edinin:) hehe ufaklığın sevdiği bir arkadaşı varsa onu örnek gösterebilirsiniz. arca tunaya hayran, tuna büyük çocuklar gibi kendi kendine uyuyormuş, dememiz yetti! inanın ben de şaşırdım ama işe yaradı. öncesinde 1,5 saat kıvranıp uyumaya ikna edemediğim çok olmuştu.
YanıtlaSilTebrikler.helal olsun Arca ya.Bir hülya ve Tuna da bize lazım.Yeliz yazılarını okurken daima gülümsüyorum.Teşekkür ederim canım.gerçekten mutlu oluyorum Arcayla ve seninle.Lütfen bu içtenliğini hep koru emi.
YanıtlaSili-na-nıl-maz..... arca süpersin.
YanıtlaSillen sen bu sefer de bizi prop etmeyesin :)))
teşekkürler dilek:)
YanıtlaSilteşekkürler dilek:)
YanıtlaSilhooh çoktan oldunuz bilem:)
YanıtlaSil