Çok tırsıyorum çok!

Yarın tetkikler var. Çok pis olasılıklar geliyor aklıma ineğin mıçına üşüşen sinekler gibi! Elimin tersiyle kışkış. Olmuyor bazen.

Soranlara arayanlara “iyi olacak inşallah” filan diyorum, kendimden başka herkesi teselli edebilmek gibi bir görev üstlendim. Karşıdan bakan metanet timsali der.

Kalbim pıt pıt, şu bir aydır acayip tırsar oldum kendimden. Benim potansiyelimde zırt pırt ter yoklayan arkasına bez koyan ateş ölçen, iki fırkta doktora koşan bir anne varmış. Ayyuka çıktı.

Her şey olabilir:

Kist küçülmüş, biraz daha küçülsün diye bekleyelim denebilir

Kist küçülmemiş hemen alalım denebilir

En fenası “aaa enfeksiyon var, hadi hastaneye yatın, üç hafta daha geçirin burada” denebilir

Hangisi daha hayırlı hangisi daha kolay? Bilmiyorum. Hayırlısını diliyorum.

Yeni bir sınav var kapımızda.

İki gündür sürekli uyuyorum. Evet hastayım, grip mi soğuk algınlığı mı ne!
Ama ben derdimi biliyorum, psikolojim bozuksa uyurum ben, ruhumu bir sonraki aşamaya hazırlarım. Üniversite sınavından sonra 2 gün uyumuştum.

Tabii şimdi en çok uyumam gereken zamanda uyku hak getire...

Yeni gün, yeni hafta yeni şans....