Evren bana bazı sinyaller gönderiyor, hissediyorum

Paçozluğum karşı konulamaz yükselişi evreni dürttü sanıyorum. Hayır Yavrusu’nun annesi değil, bildiğimiz evren. Hani kainat olan! Alıyorum ben sinyali her yerde karşıma çıkıyor!
Son numarası bizim apartmanın altındaki dükkan. Yaklaşık iki yıldır boş duruyordu. Evvelden bir güzellik salonu vardı, çalışmadıydı. Bak yine bakımla ilgili bir alan ve yine iflas!

Bizim sokak çıkmaz sokak. Sokağın en dibinde İlknurların apartmanının altında biz ilk taşındığımızda bir kuaför vardı, çok yaşamadı kapandı. Şimdi yeni bir tane açıldı, hani saçımın kesimini beğenmeyen… ne zaman görsem boş. Şimdi ben kuaför olsam dükkan arasam, önce bir çevreyi kolaçan ederim.

Aynı çıkmaz sokak içinde iki apartman arayla iki kuaför. Üstelik cadde üstü filan da değil! Kuş mu konduracaksın? Üstelik senden önce güzellik salonu kapanmış, yine önceden kısa ömürlü bir başka kuaför yaşamış bu sokakta. Sor bakalım çalışıyor mu sokağın dibindeki?

Bizim veletler için de fena oldu. Akşam üstü inerler, araba sürüp top oynarlardı, o dükkanın önünde. Diğer dükkan eczane… çırak verelim demeye başlamıştık, ne de olsa girdisini çıktısını biliyorlar, hem dede mesleği.

Eczane dedim de, bu yeni kuaför, güler yüzlü eczane sahibine selam bile vermemiş daha, komşu yav?

Neyse… Umarım iyi kazanır, çok tutar, ömrü daim olur. Ama nedense içimde bir kuşku.

Diyorum ya… o dükkanın olmaması gereken tek şey kuafördü ve oldu! Bunun tek bir açıklaması olabilir.

Tüm evren güçlerini birleştirdi ve iki apartman öteye gitmeye üşendiğim için evimin altına kuaför açtı. Yoksa ne işi var ikinci kuaförün bizim şaşı felek çıkmazında!