Karıncalara yeni ev bulundu

Allah biliyor ya karıncalardan çok çektim. Bir küçük kırıntıya bir milyon adet karınca anında hücum ediyordu. Misafirlerin altına sofra bezi sermeme ramak kalmıştı.

İlker benden bile takık durumdaydı. Çok etkili ilaçlar, parkelerin arasına enjekte edilmesini sağlayan dev şırıngalar ve karınca neslini yeryüzünden silecek kadar yüksek miktar kimyasal kullanmakta sakınca görmedi.

Kimse suçlayamaz bizi! Isırdıkları yerlerim kafam kadar şişiyordu. Muhterem kocam gereğini yaptı!

Kendimizce aldığımız önlemler de vardı elbet. Salonda kesinlikle bir şey yememek, eğer yiyecek ikram edilmişse, misafir kapıdan çıkar çıkmaz elektrik süpürgesi çalıştırmalar, balkonda yemek yendiyse yatmadan önce bir kova daha su dökmeler, daha neler neler…

Geçenlerde tuhaf bir şey oldu. Arca ile mısır tıkınmıştık balkonda. Sonra ben de onunla uyuyakaldım ve balkona su dökmedim. Halbuki mısır denen meret tam bir karınca mıknatısıdır! Sabah dehşet içinde uyandım. Kesin o karıncalar mobilyaları kemirmeye başlamıştı! O da ne? Tek karınca yok!

Birkaç gün böyle geçti. Döküyoruz saçıyoruz, pislikte pasaklılıkta özümüze dönüyoruz, yok! Tek karınca yok! Nazarım değmesin diye İlker’e de söyleyemiyorum (şom ağızlıyımdır ben) heyecanım içsel bir zafere dönüştü, kendi kendime kutluyorum. Sonra İlker dedi ki ”hiç karınca yok, farkında mısın?” EVET!! EVET!!

Soykırım işe yaradı, ekolojik piramitten karınca neslini çıkardık sonunda!

Meğer yeni ev bulunmuş karıncalara, İlker keşfetmiş. Nazlılar!! Baktılar bizim evde gıda yok, kimyasal çok, türlerini devam ettirmek için Nazlıların evinde ikamet etmeye karar vermişler. Hem sekizinci kata çıkmaya gerek yok, altı kat çıkıyorsun, hop nefis mamalar!!

Baktık seneye yine bize dadanıyorlar, İlker’le karar verdik, gizlice toz şeker ekeceğiz Nazlıların balkona. Puhahah (Erol Taş gülüşü) çok kötüyüz çok : )