"Arca, oğlum, senin annen bir salaktı!" Vol.7.1-7.2

Evet evladım senin annen harbi salak!

Hatta saftiriğin önde gideni, bayrak sallayanı!
Geçen gün eve bir geldim, Arca’nın fotoğraflarından çeşit çeşit takvimler, tablolar, saatler … Hatırladım, haber vermişlerdi, fotoğraf çekilecek diye, biz de çocuğu güzel giydirmeyi unutmuştuk, pek paçoz üstü başı ama (oğlum diye demiyorum:P) acayip sevimli olduğu için batmıyor.

“Aa ne güzel, bize ne güzel hediyeler göndermiş okul” şeklinde gayet sazan bir yaklaşımda bulundum, meğer 80 kağıt bayılmışız. Saflığıma doymayayım! Masa takvimine el koydum hemen. Çalışma hayatımın tek kişisel objesi oldu, Ruhdağı’mın nazar boncuğundan sonra.

Hah işte böyle bir takvim. Keşke daha önce akıl edeymişim, gün içinde sinirlendiğimde gülen yüzüne bakıp sakinleşiyorum. Belki de 80 kağıdın bünyeye verdiği bir gevşemedir, kim bilir?

Dur daha bitmedi!

Binbir zorlukla müthiş bir fiyata indirimden aldığı pantolonu kaybeden salak da benim ben!
MC indirimden aldığım ve çok ama çok severek aldığım pantolon kayıp! En sonra Urla iskelede su birikintilerine şapşap yaptıktan sonra ıslanınca arabada çıkarmıştık, ıslak diye çantaya koymadım hatırlıyorum, ama bir türlü bulamıyoruz. Abartısız defalarca İlker’e arattırdım. Umarım ihtiyacı olan biri sokakta bulmuştur ve bir çocuğun bacaklarını ısıtıyordur. Ah ulan 3-4 yaş almıştım seneye de giyecekti, ah! Ve tek temennim o güneş gözlüğümün akıbetine uğraması ve bir şekilde bir yerlerden çıkması.

O kadar çok başının etini yedim ki İlker'in bir daha o pantolondan bahsedersem İlker fena halde dalacak bana!