Dün işten erken çıktım. Haftalardır sallamadığım burun akıntısı ve baş ağrısının teşhisi bir de doktor tarafından kondu: Sinüzit. Var ya orta yaşa gelmeden blog işini bırakmalıyım yoksa gün aşırı yok oram ağrıyor, yok buram ağrıyor diye sızlanacağım.
Neyse, doktorda işim erken bitince kaptım, pastayı, meyvesuyunu doğru okula. Bizimki uykudan yeni kalkmış nasıl mahmur beni görünce şok oldu. Hiç elimi bırakmadı. Bir de nasıl uslu. Cidden uslu. Öğretmenin sözünü dinliyor filan. İçine mülayim bir ruh kaçmış gibiydi. Hep (!) böyleymiş. Ulen senin asabiyetin bize mi düdük!
Parti pek kısa sürdü, zira Arca benimle eve gitmek istedi. Hay hay...
Hatıra babında birkaç kare ekleyelim, hafta sonu neşesi olsun.
Yerim ben onun kocaman açılmış pasta tepilmeye hazırlanmış ağzını:))
YanıtlaSilEh enflasyonik bir "nice yıllara" daha olsun o zaman:))