Var mı tanıdık bir exorcist* ?

Cuma çok keyifli geçti, balonları şişirdik, kendi çapımızda bir parti havası yarattık evde. Sonra annemler geldi, hem ablamların hem kendilerinin hediyelerini getirdiler. Arca pek tabii eğlencenin dibine vurdu. Gece kaşıntılar ateş biraz silkeledi. Cumartesi fazla koşup oynamasın diye film izledik birlikte. Ice Age yeni favorimiz. Arca piyasada yokken izlemiş bayılmıştık, onunla izlemesi daha eğlenceli. Kaşıntılar tavan yaptı. O kaşınmayı önleyici krem pek işe yaramıyor bence. Hatta rahatlasın diye duşa soktum, daha iyi geldi sanki.

Öğle uykusundan uyanıp kustu. Öksürük tetikledi kanımca. Sonra keyfi iyiydi hatta yemek yedi, bana “sen dışarı çık, gözlük al” dedi. Yamulan numaralı gözlüklerimi yenilemem gerektiğini İlker’e söylerken duymuş olacak, hiç kaçırmamış. Ben de keyifle attım kendimi Güzelyalı’ya, gözlük, peynir, derken kasap, fırın… "İyi geldi, oh be!" derken İlker aradı, “Arca pek keyifsiz, fazla oyalanma” dedi. Acele döndüm. Ben yokken bir daha kusmuş. Arca’yı hiç o kadar bitkin görmemiştim. İstediği gibi birkaç çatal spagetti yedi, biraz kendine geldi. Ateş ise yüksek seyretti.

Pazar günü İlker’in akşamüzerine kadar çalışması tuz biber ekti. Bütün gün tabiri caizse birbirimizden nefret ettik. Ben bağırdım, o bağırdı. O inat etti, ben kızdım. İçimden onunla oynamak gelmedi, zaten halim de kalmadı. Mümkün mertebe ayrı odalarda takılmaya gayret ettim.

Sadece annemin burada bahsettiği o etkenlerin tamamı negatifti, umut yoktu kısacası.
Final süperdi… Nefis bir akşam yemeği hazırladım. Arca’nın en sevdiğinden. Etleri ağzında tutma oyunu oynamaya karar verdi cüce. Saati getirip kurdum. “Yarım saat içinde etler bitecek, bitmezse, akşam film yok, çikolata yok.”

Gözünü gözüme dikti ve “sus, sesini duymak istemiyorum” diye tısladı. Sesinde ve gözlerinde ve de ifadesinde kendimi gördüm, dehşete düştüm. “ne dedin?” diye kekelerken ben, o önceden kaydetmiş olduğu replikleri sıralıyordu. Sanki Arca’ya Yeliz dublaj yapıyordu: “yemek bitecek yoksa film yok, çikolata yok”. Gözlerim büyüdü, o sakin ama aynı benim ses tonumda ve ifadelerimle tekrar ediyor sözlerimi.

Anladım ki, - güya – "sonuçları açıklıyorum, seçimi ona bırakıyorum" diye bıkbıklarken aslında laf cambazlığı yapıyormuşum. Düpedüz çocuğu tehdit ediyormuşum. Arca’nın içine despot Yeliz kaçmış gibiydi, daha fenası o despot Yeliz bildiğin “içine şeytan kaçmış” etkisi yapıyordu küçücük çocuğa.

Önce benim içimdeki şeytanı çıkaracak bir exorcist*’e ihtiyacım var, acilen!

* : dua okuyarak kötü ruhları kovan kişi.