Yılsonu gösterisi Arca cephesi : Run Forrest run!!

Arca? Arca’nın ilk sahne performansıydı.

Yıl ortasında yapılan gösteriye suçiçeği olduğu için gidememiştik. Hatta öğretmeni nasıl olsa bütün okul suçiçeği, getirin bir şey olmaz, hem size gösteri yapmak için çok çalıştılar dediğinde, “onlar çok küçük zaten bize bir şey ispatlamak zorunda değiller, ben gösterilere karşıyım” diye bıkbıklamıştım.

Hala da aynı şekilde düşünüyorum, tamam çok eğlendik, çocuklar da stresli gibi görünmüyorlardı ama yine de bizi eğlendirmek zorunda değiller bence.

--- Bu arada ben şahsen bizzat kendim tam bir sahne kelebeğiydim. Bizim zamanımızda ev hanımlarının çocuklarını anaokuluna göndermesi ayıplandığından bale kursuna gitmiştim. Yılsonu gösterilerimiz olduğunda Arca’dan 1-2 yaş büyüktüm sanıyorum. Sahne tozunu bir defa yutunca insan, kopamıyor. Ben de üniversiteye kadar inmedim. Çok da eğlenirdim. Nedense Arca’nın böyle temsiller için hep çok küçük olduğunu düşündüm. Hani biraz daha büyümeliydi bence, zorlanan, ağlayan altına kaçıran çocuklara ait ne çok anı duymuştum. Yok yok Arca küçüktü daha…---

Neyse…

Anneler gününü sergi ve şarkıyla atlattıktan sonra böyle bir gösteriden kaçamayacağımızı biliyordum.

Bu gösteriye fazla anlam yüklememesi ve sadece hep beraber eğleneceğimiz bir etkinlik olduğu mesajlarıyla haftalardır Arca’nın kafasını mikmekteydim.

Mesajın dozunu biraz fazla kaçırmış olacağım, Arca sadece EĞLENDİ. Sürekli koştu. Şirinler şarkısında da, Peppe’nin şarkısında da, Taş devri gösterisinde de… sadece koştu. Şarkı söylerken oturmak zorunda oldukları için çok gıcık oldu. Zaten öyle bir ifade, öyle bir duruş vardı ki üzerinde “hah şimdi koşmaya başlayacak” diye birbirimizi hazırladık İlker’le.

Neyse ki folkloru ciddiye almış, hareketleri doğru yapmaya çalıştı.

Sahnede amcakızı Duru da vardı. Bakar mısınız ciddiyete?