"Arca, oğlum, senin annen bir salaktı!" Vol.14

“Arca” ve “televizyon”un olduğu bir cümleye benim hassasiyetimin girmemesi mümkün değil. Pek çok konuda “saldım çayıra…” olabilirim ama şiddet, hayır abicim ne kadar geç tanışırsa o kadar iyi (gerçi ben çikolataya da böyle yaklaşmıştım şimdi götünde kırmızılıklar çıkasıya kadar yiyor- hmm pek iyi bir örnek sayılmam).

Ege'nin doğum gününde pinyatadan yakaladığı bonibon ile mutlu
olan bebem:) hayır tabii ki ertesi gün okulun sürpriz gününe gönderdim,
paylaş arkadaşlarınla dedim, tek başına yemesine izin vermedim!

Haber kanalı açık kalmışsa, İlker’in başının etini yiyorum. Travma da bık bık da… Kuzey Güney’i izliyor, silahlar çekiliyor, ben evde daha büyük terör estiriyorum. Muhteşem yüzyılın kafa koparma sahnelerini görünce cinnet geçiriyorum.
Çocuk, benim tepkilerimden etkilendiği kadar televizyondan etkilenmiyor, şerefsizim.

Neyse muhterem kocam da benimle aynı görüşte olacak, cüce ortalıktaysa, umumiyetle spor programlarını açıyor. Bu defa da korkarım Arca, Erman Toroğlu’nu dedesi filan sanacak (ama tabii sesimi çıkarmıyorum, buna da razıyım.)

Ne diyecektim?

Her şey çok masum başlamıştı. Günlerdir ateşli olduğu için okula gidemeyen cüce sıkıntılardayken anneannesi ile dedesi onu ziyarete gelmişlerdi. Hatta kumandalı araba getirmişler, bizim cüce kendinden geçmişti. Sohbet ediyorduk, gülüyorduk, bir taraftan da televizyonda zararsız bir dizi açık.

Diziyi biliyorum, yazın annem izlerken ben de bakmıştım, aile dizisi, komedi. Adını hatırlamıyorum ama Metin Akpınar, Haldun Dormen, İclal Aydın oynuyor, kadro güzel, eğlenceli. Zararsız yani. Madem televizyon açık kalacak bari bu kalsın dedim. Arca da zaten bir oyun odasına gidiyor bir yanımıza geliyor. Neyse bir ara kilitlendi diziye. Salak anne! Bak değil mi ne oluyor diye!

Bizimki dudağını büktü, başladı ağlamaya ama nasıl ağlıyor, durduramıyorsun. Dizide hırsız kılığına girmiş evin kızı, galiba annesiyle babasını barıştırmak için. (bu arada dizide kadınlar pek genç o çocuk ve kocalara göre, bunu da yazmazsam çatlarım) Ama güvenlik görevlisiyle babasının bir yakalayışı var bizimkini derinden sarstı. Aldım odaya götürdüm. İşin aslını anlattım. Yok ikna olmuyor. Taktı hırsızlara. Bizim eve girerler miymiş? Oyuncaklarını çalarlar mıymış?

Bir ara ikna oldu gibi, kitap okuduk, uyuyacağız. Yok uyuyamıyor. “Ben babama bir şey soracağım” deyip deyip kalkıyor, benim açıklamalarımdan tatmin olmamış pis! Sorduğu da hırsızlar tabii ki! İlker anlatıyor ben anlatıyorum. Allah seni inandırsın bütün gece cücenin bir çakma hırsızdan peyda olmuş travmasıyla uğraştık. Salaksın işte kadın salaksın! Kapat değil mi televizyonu? Zararsızmış, al sana zararsız!

Onu bunu boşver de sen yıllardır adamın kafasını ye, sonra velet gelsin senin açtığın diziden kafayı yesin, reva mı lan bu bana! Cücenin psikolojisinden geçtim, muhterem kocam torunlarımıza bile anlatıp dalgasını geçecek şerefsizim, ben ona yanıyorum.