Hayatımda ilk kez kuaför koltuğunda ağlayacaktım!

Saç konusunda kalenderimdir. "Kökü bende nasılsa.." tarzı bir özgüven mi ne bilmiyorum ama hayatımda hiç öyle saçlarım iğrenç oldu diye nefret ettiğim olmadı. Saçlarımı kahveye boyattığımda bile!

Geçen güne kadar...

Kanımca bir müddet apartmanın altındaki kuaförle kendisini aldatmamı kabullenemeyen Ö.mür, bir süre bekledi, ona tekrar dönüşümü anlayışla karşılar gibi yaptı, güvenimi kazandı ve BAM! beni bir erkek çocuğuna çevirerek intikamın babasını aldı.

Yemin olsun abartmıyorum. İki gün yıkamaya direndim, fönlü idare ettim, zira karşılaşacağım manzarayı biliyordum. Ama kokular yükselmeye başlayınca ve pek tabii parfüm deodorant da derdime çare olmayınca gözümü kararttım yıkadım. Sonuç? Uzun uzadıya anlatmayacağım, şöyle diyeyim... Arca "ben böyle saç istemiyorum" diye böğüre böğüre ağladı. O ağladı ben ağladım. İşte böyle...

Bir de bu düzelmiş hali. Arkasını keçi sakalı gibi görünce aman dedim kes, ben sana on günde bir traşa mı geleceğim, insaf!

Kuaförümü tekrar değiştirmeye karar verdim, İlker'in berbere gideceğim artık o daha iyi kırpar kanımca. Ah ulen Ömür yaktın oğlum beni bayram öncesi! Eğlenelim diye fotoğraf koyardım ama yok yav sabah sabah uğraşamayacağım:)

Bayram mesajı Arca'yı bayram ruhuna uygun temiz temiz giydirdikten hemen sonra:)