Aklıma gelenler

Ben kedi insanı değilim. Sevene lafım yok, ben tüylü hiçbir hayvana temas edemiyorum. Tiksinti değil, tüylerim diken diken oluyor. Annem mesela sever, bayılır, evlerinde hep sarman kedileri olmuş, yolda görür okşar sever, sokaktakileri besler, mırıl mırıl konuşurlar. Çok güzel bir iletişim var aralarında. İçten içe özenirim ben, okşayabilmeyi, dokunabilmeyi isterdim. Düşünsene bütün elektriğini alır üzerinden, tepki verir sana. Ya ne bileyim, dokunamamak fena işte.

Tüylü hayvanlar hakkındaki negatif hislerimi hissetmiş olacak, apartman sakinlerinin beslediği kedi benden nefret ediyor.

Daha önce anlatmıştım. “yelissss” diye tıslıyor ve köşeye filan sıkıştırıyor. Sabah sekiz civarı gayri ihtiyari penceresinden dışarı bakan komşular, minik bir kediden kaçan koca kadın sayesinde güne gülerek başlıyorlar. Beni pencereden uğurlayan komşuların sayısında artış var, bilet kesmeye başlayacağım. Ne bu kardeşim bedavaya komedi mi izleyeceksiniz?



Abartmak mı? Katiyen! Al işte kanıtı.


Geçen sabah koşar adım arabaya atladım. Kapıları kilitledim (hani sanki açacak) tam kontağı çevirdim, anında arazi olacağım, pat sıçradı arabanın üzerine. Gitmiyor. Cama vuruyorum korna çalıyorum (bu arada aman kışın arabanızın kaputuna vurmadan çalıştırmayın arabanızı, kedicikler ısınmak için motorun oralara bir yerlere girer uyurlarmış, Allah korusun) ne yapsam kar etmedi. Camın arkasında tıslıyor, pati atıyor, Allah seni inandırsın gerilim filminin sabah seansı.

İngilizce’de böyle bir kelime var : ignore.

Aslında kabak gibi Türkçe karşılığı var ve pek de güzel. Görmezden gelmek, yok saymak… Belki daha da güzel ifade şekilleri vardır güzelim dilimde, benim ilk aklıma gelenler bunlar. Ama ne zaman birini, bir şeyi yok saymak üzerine düşünsem, konuşsam, ilk kelime olarak aklıma “ignore” geliyor. Yok lan “ben İngilizceye öyle hakimim ki ilk aklıma Türkçe değil İngilizce kelimeler geliyor” filan değil (ki böyle söyleyenler, ukalalık yapmazlar gerçekten çokça yabancı dil ile iletişimde olanların başına gelir böyle). “Ignore” tek kelime ile çok şey anlatır, ondan… Nereden mi aklıma geldi? Hiç öyle işte…

Bir de nereden aklıma geldiyse, “Yalan dünya”yı özledim ben. Hala “Yalan rüzgarı” desem de arada “Avrupa yakası” ile karıştırsam da çok gülüyorum o diziye. Çok tırsıyorum, yayından kalkacak diye. Aman diyim öyle bir halt yemesinler, zaten televizyonda dizi kalmadı. Kamera önündeki oyuncular neyse de onlar bir şekilde kurtarır paçayı gibime geliyor, set arkasında çalışan insanlara üzülüyorum ben. Dizi yayından kalktı mı, sadece diziyi bitirmiş olmuyorlar ki, onca insanı da işsiz bırakıyorlar. Toplumun kanayan yarasına da parmak bastıktan sonra öper koklar kaçarım!