Arca'nın çamaşırlarını yıkatmama sorunsalı

Arca’nın Şimşek Mcqueen hayranlığını bilmeyen yok. Şemsiyesinden donuna kadar her şeyi Şimşek ve arkadaşlarının resimleriyle dolu.

“Çocuğu bu yaşından markalı logolu mutluluk objeleri ile tanıştıran ve hatta bunlara alıştıran tüketim toplumunun kölesi rezil ana baba! tüh Allah kahretsin” deyip de tükürene “yarabbi şükür” der, bir tarafıma sallamam. Zira annelik mevzu bahis olduğunda tükürdüğümü çokça yalamışlığım var ama “çizgi film karakterli objeleri evime sokmayacağım, kapitalizmin oyuncağı olmayacağım” demişliğim yok çok şükür.

Gel gör ki bu, işin b.kunun çıktığı gerçeğini değiştirmiyor.

Arca’nın Şimşek Mcqueen sevdası o kadar tavan yaptı ki, yazlık pijamalarını kış kıyamette giyeceğim diye diretti. Hızlı çözümler ve gereksiz işler müdiresi Yeliz, kışlık pijamalarının üzerine giymesi koşulu ile olası bir krizin eşiğinden döndürdü küçük beyi.

Bkz. “yaz- kış aynı pijama” konulu görsel.

Krizler bununla kalsa iyi. Arca ne yaptı ne etti kendine bir çekmece edindi ve Şimşek Mcqueen’li tüm giyeceklerini bu çekmeceye özenle tıktı. İyi dedik demek koleksiyonculuk yapacak, bugün gelene gidene Cars karakterli kıyafetlerini gösterir, büyüyünce kızlara pul koleksiyonunu. Üstünde durmadık.

Ta ki yer cücesi boyundan beklenmeyecek bir arıza çıkarana kadar.

Önce “kimse bu çekmeceye dokunmayacak!” dedi. Eyvallah dedik. Sonra oradan giyindi, kıyafetleri kirletti, “kimse bu çekmecedeki kıyafetleri yıkamayacak!” buyurdu. Hop dedik hemşerim ne iş?

Anlatmıyor da, taktı yıkanmayacak diye. Birkaç defa NA gayri ihtiyari yıkamış, arızanın babası çıktı.

Üstüne inatlaşma turları başladı. Cüce der “yıkanmayacak” anası der “yıkanmazsa kirli kirli giyilmeyecek” böyle uzun bir süre gitti. Laf aramızda işime de geldi, bu hadiseden sonra üzerine giyecek bir şey kalmayınca, sıradan kıyafetler aldık, sorarsa eh giymiyorsun yıkatmıyorsun deyiveriyorduk. Oh alan memnun satan memnun… diyeceksin... deme!

Kokmaya başladı çekmece. Yıkatmıyor inat cüce. Sohbet arasında birkaç defa “elde yıkayabilirsin” laflarını yakalayınca, bu işte bir iş var dedim. Hayır tabii ki elde yıkamam, NA’cığıma da yıkatmam, hangi devirdeyiz kardeşim yok artık!

Pek keyifli bir muhabbetin arasında olay tüm çıplaklığı ile çıktı ortaya;

Y: Çok seviyorsun şimşekli t-shirtlerini.

A: Evet!

Y: Ben de bu kırmızı pijamamı çok seviyorum, sıcacık tutuyor bacaklarımı, hiç çıkarmak istemiyorum ama çok giyince hep kirleniyor. Ama yolunu buldum, n’apıyorum biliyor musun?

A: N’apıyorsun?

Y: Bir tane yedeğim var, bunu makineye atıyorum, hoop…

A: ATMA ÇAMAŞIR MAKİNESİNE ATMA!

Ohhhh yeah!dökül bakalım cüce!

Y: Hmm yıkanabilir ama makinede yıkanmamalı diyorsun?

A: Çamaşır makinesinde delikler var, pijamanı yutar o delikler sonra pijamasız kalırsın.

Kıyamam meğer bizim oğlan makinenin en sevdiği kıyafetlerini yutacağını sanırmış. Adamım benim ya: )

Bu arada belirtmeden geçemeyeceğim;

ulan var ya polis olacak kadınmışım ben, sorgu odasına tıktığımın ağzından işkencesiz bütün olayı alırım. İşkence lazım olacak olursa da muhterem kocamı çağırırım, sakin sakin konuşur, hayatından bezdirir suçluyu ben konuşturamazsam bile o mutlaka konuşturur.