4 yaş anasının anatomisi

Dört yaş anası anatomik bakımdan çökmüştür. Zırt pırt hastalanan bebesine bakacağım, uykusuz kalacağım diye kendini ihmal etmiş, ince hastalıklara tutulmuştur.

Dört yaş anasının acayip kıl olduğu iki şey varsa biri etraftan “senin oğlanın bağışıklığı pek düşük” laflarıysa diğeri “aa yine mi hasta?” sorusudur. Evet yazık ki adam bir türlü büyümemektedir, sürekli hasta olmakta, etrafta ne kadar mikrop varsa eve taşımaktadır. Herkes bilgilendi ise, dağılmak serbest!

Dur lan dağılmayın yeni başlıyorum:)

Dört yaş anasını anatomik olarak sarkmaya başlamış yanaklarından tanırsınız. Bebesi "ay ne tombik yanaklar seviyorum senin tombik yanaklarını" türevinde motive edici söylemlerle anasının yanaklarını sıkıştırmakta sınır tanımaz. Kozmetik ilminin bu krize acilen çözüm bulması yönünde talepler vardır.

Dört yaş anası dediğin krizlerden fırsat yaratmak konusunda artık ununu elemiş eleğini duvara asmıştır! Çamaşır asmak, salata hazırlamak, evi toplamak gibi aktivitelerin tamamını evladına yıkmış olmak zerre kadar vicdanını sızlatmaz zira ne demiş büyüklerimiz?

"Yaptığın bana öğrendiğin kendine!"

Dört yaş anası evde "tek dişi kalmış dişi canavar" olduğunun artık iyice farkına varmıştır. Nitekim klozet kapağı mütemadiyen açıktır ve işini gördükten sonra da açık bırakması konusunda evdeki pipililerden ciddi uyarılar almaktadır. "Sen kızsın" yaftaları artık sıradanlaşmıştır. Dört yaş anası dört duvar arasında yalnızdır.

Yıllardır başarı ile yürüttüğü "yaz kafaya al haftaya" metodunda uzmanlaşmıştır. Çocuk oyuncakçıda görüp beğendiklerini aklına yazar katiyen ısrar etmez. Dört yaş anası dötünün kalkmasına ramak kala acı gerçekle yüz yüze gelir: Fucking four, baby!

Gerçekçi olalım! Aklına yazma efsanesi bir istisnadır. Dört, aslında ezberlerin yerle bir olduğu yaştır.

Anatominin haklı gururla 3,5 yıldır övündüğü "kararlılık"ın yerini istisnai(!) karar değişiklikleri, "ön bildirim”lerin yerini tehditler almış, "yaparım bilirsin” ve “sayıyorum, 1-2-3” gibi cümle kalıpları yerle yeksan olmuştur.

Zira bir küçük ergenin tohumlarının atılmakta olduğunu fark etmesi uzun sürmez. Kısa bir süre ara verdiği ana baba eğitim kitaplarına geri döner, çareyi satır aralarında bulacağına inanır lakin tek çare bebesini koşulsuz sevmektir, bütün yollar sevgiye çıkar.

Nitekim dört yaş anası aynaya bakmaya bile imtina ederken bebesinin "ne güzelsin annem" sözleriyle erir erir erir..