Yemek buldun mu ye, dayak buldun mu kaç!

" Yemek buldun mu ye, dayak buldun mu kaç!"

Babamın felsefesidir. Bir de “bir kafaya bir duman gerek” var ki, yedi sene boyunca her sigara yakışımda bahanem olmuştur.

Ben sigarayı bırakalı neredeyse on sene oldu, o nerde bir “gavur cigarası” bulsa (umumiyetle İlker’den bulur) yakar bir tane. Eee ne demişler? Bir kafaya bir duman gerek!


Ben baba sözü dinlerim arkadaş. O yüzden yemek bulmamam lazım. Buldum mu götürüyorum. Hafta başı Çinlileri yemeğe götürdük. Hem tek öğün değil, öğlen akşam ve ara öğünlerinde bir aradaydık.

Yemekleri biz söylüyoruz biz yiyoruz. Bunların babası bunlara hiç hayat dersi vermemiş. Önüne konanı yiyeceksin. Ben yedim. Hem “ay doydum” diye diye yedim.

Tabii bir kilo almışım bile. Ah ulen baba yaktın beni: )

Ama çok fena planlarım var, baharın yaşamlarımıza yanaştığı bugünlerde diyet spor tekrar gündeme gelmişken paylaşacağım. Pek yakında!

Bahara hoşgeldin fotosu:) 

Bu arada Arca’nın amipli dizanterisinin sırrı çözüldü. NA’nın hafiyeliği meyvelerini verdi. Bunlar Sarp ile ikisi tuvalete gidip ellerini yıkarken birbirlerine avuç avuçlarından su içiriyorlarmış. Ulen eşek herif, biz makarnayı bile damacanadaki suyla pişiriyoruz sen tuvaletten su içiyorsun.

Müstahak sana!