29 Ocak 2014 Çarşamba

Dumur diyalog #116

Bütün koltuk minderlerini oturduğum koltuğun etrafına yığarak bana yuva yapan Arca, son olarak tepeme de çıkar. Tamam öpüşür koklaşırız, derken inmesi gerekir:
Y: Ay annecim dikkat et tepelerden düşeceksin
A: Küçük bir çocuk olarak koltuktan atlama konusunda uzmanımdır da düşmem merak etme!
………..
Kalemlerini göstererek;
A: Babam bak bunlardan bir tane daha vardı, elektrik süpürgesinin içine kaçtı, çıkaralım.
İ: Çıkmaz artık babacım, geçmiş olsun.
A: Bak şimdi sen beni okuldan dörtte al. Birlikte Koçtaş’a gidelim. Ordan elektrik süpürgesi torbası alalım. Eve gelip süpürgenin torbasını çıkaralım yenisini takalım, eskisinden benim kalemi çıkaralım.
(uzun uzun düşünüp planlama yapmış)
İ: Plan güzel de, Koçtaş’ta satılmıyor o torbalardan.
A: AAA NASIL SATILMAZ?!
(bence de nasıl?)
…………
A: Yağmur olmak isterdim
Y: niye?

A: Japonya’yı görmek için. Yağmur olsam gidip oraya yağardım!

3 yorum:

  1. Gulcin29 Ocak 2014 11:28

    yagmur olmak isterdim ne guzel be Arca. Sen hep saglikli ol hep boyle sasirt bizi cocuk :)

    YanıtlaSil
  2. Sittirella29 Ocak 2014 11:54

    Buraya da gelip yağar mıydın Arca? :)
    Koltuktan atlama konusunda uzman olmuş minnak :) Ne güzel, kendini biliyor bak :)

    YanıtlaSil
  3. pelin30 Ocak 2014 14:45

    hakikaten arca yağmur olup tepemize yağsan ya :)

    gerçekten koçtaş'ta yok mu o torbalardan?!

    YanıtlaSil