Balık

Her şeyin bir zamanı mı var ne? Ne yani harbiden arkadaş ne iş?

Bizim Arca cücesi Allah seni inandırsın 350 gr çipurayı bir oturuşta yerdi. Yaş 1,5 hadi bilemedin 2.

Öyle ki artık o “hamileyken en çok ne yersen katı gıdaya geçen çocuk onu yer” şeklindeki şehir efsanesinin safsata olduğunu düşünecektik. Zira ben hamileliğim süresince balığa öyle hasret kaldım ki bu cüceye bana balık yedirtmediği için kıl olmuş, omega 3 haplarına dadanmaya karar vermiştim. Hadi ama bu efsane gerçek olsa benim bebem süt diye değil nutellaaa diye ağlardı. O yüzden üzerinde fazla durmaya gerek yok:)

İki yaş civarı her iki yaş bebesi gibi uçan kuşa hayır diyen Arca balığa evet diyor cümlemizi performansıyla şaşırtıyordu. Hala Arca için “bu el kadarken ne biçim balık yerdi hey yavrum be!” diyenler var.

Gel gör ki bu güzide yavrunun içine “balık sevmeme, balıktan iğrenme” üzerine ihtisas yapmış bir şeytan girdi. Çıkmak bilmiyor. Balık yemeğe gidiyoruz, bu arkadaş ekmek kemiriyor. Balık yapıyoruz hiç oralı olmuyor, mis gibi balık dururken makarna yiyor. 

Anası da boş drmuyor tabii. Türlü hileler, balık yesin diye bir taklalar bir hokkabazlıklar…

Vallaha kimse kınamasın! Balığın faydaları malum. Ben de her anne gibi evladı faydalı şeyler yesin diye kasıyorum hiç öyle relaxmom iddiasında değilim!

Neyse ne diyordum?

İglo’nun çıtır balığından bile eve alır olmuş, o yarısı kıtır balıkları bir defa daha öldürürcesine ketçaba bile bulamıştık. Var ya balık balıklığından utandı bu cüce muhalefetinden utanmadı. Yemedi yav aylarca yıllarca balık yemedi.

Bilir misin bir tabir vardır, balığı rakıyla yemezsen zehirlenirsin derler. Bir ara bizim oğlan yanında rakı yok diye mi reddediyor diye düşünmedim değil. Eee ne de olsa o da bir Türk genci.

Hokkabazlık deyince hazır gıdayla sınırlı değil hayalgücümüz çok şükür!

Balığı yumuşak ekmek ile denedik, salatayla, ve hatta makarnayla… Allah seni inandırsın çikolata dilimlerinin arasında sandviç olarak sunmama ramak kalmıştı.

Bir gün Arca balık istedi. Tam da mevsimi, hamsi tava yaptırdık. NE! Kınayanı tepelerim ulen Karadeniz dedin mi Bolu’dan ötesini bilmem, hamsi tava yapmayı deneyip de Karadenizin alnına kara leke mi süreyim? Bizim Ümit ablanın damadı yeni balık pişiricisi açtı mis gibi yapıyorlar.

Neyse… Arca cücesi benden çok yedi şerefsizim. Nasıl da seviniyoruz. Allahım mevsiminde faydalı mis gibi deniz balığı. Yiyor lan yiyor! Mürüvvetini görmek bizi bu kadar mutlu eder miydi bilmiyorum. Bildiğim tek şey bu yer cücesi artık balık yiyor hatta işi öyle abarttı ki, ne yiyelim diye sorduğumuzda eskiden lahmacun (dedim ama, alaturka kendileri) diyen çocuk şimdi ısrarla balık istiyor.

Yani şimdi biz bundan ne sonuç çıkaracağız? Yani şimdi bu çocuk denen kesim belli bir süre vedalaştığı yiyeceklere bir süre sonra geri mi dönüyor? Nedir yani olay tam olarak? bizim bir şey yapmamıza gerek olmuyor mu? 

Diyeceğim... Hayır önümde dehşetengiz bir kefir süreci var...

Hadi onu da sonraki posta bırakalım. 

Görsel: hamsili pilav. İlkerin ustalarından birini hanımı yapmıştı, epey oluyor. o kadar lezzetliydi ki, kütüğümü Karadeniz'e aldırasım geldi da :)