Her şeyin başı sonu önü arkası berisi gerisi sağlık!

On iki yıl önce şekeri bıraktım, hala çikolatayı bırakamadığım için kendime kızarım. Bağımlılık n’aparsın… Krizim tuttu mu yemem lazım. 

On yıl önce sigarayı bıraktım. 

Bir yıl önce kolayı ve gazlı içecekleri.

Siyah çayı azaltıp yerine yeşil, beyaz çay koymaya çalışıyorum.

Kahvenin yerine koyabileceğim bir şey henüz icat edilmedi. Reflümü tetiklemesi pahasına hala günde bir bilemedin iki tane içiyorum. Laf edene çok pis çemkiririm, “kahveme karışmayın allahsızlar!” notasından arabesk girerim, şaşar kalırsın! 

Alkolü usturuplu tüketmeye çalışırım (her ne kadar içmeyi çookkk sevsem de…).

Kefir seviyorum, mayalarını daha bile çok seviyorum. Onlara gözüm gibi bakıyorum, seviyorum, okşuyorum ve inanmayacaksın ama onlarla konuşuyorum, canlarım….

Bu aralar hamur ve balık kızartmalarına da veda yakındır, zira reflüüüü….

Üç gün boktan beslensem, dördüncü gün dizginleri ele alıyorum. Şu son iki kilo yapıştı ya üzerime, acayip gıcığım!

Hiçbir hareket fırsatını kaçırmıyorum, yürüyen merdivenlerden yürüyenlere salak gözüyle mi bakıyorsun? Ben yürümeyen merdivenlerden yürüyorum, o halde bana kısaca süzme salak diyebilirsin. Çöp mü dökülecek? Ben giderim. Bakkala mı gitmek lazım? Ben! Ben! Arcayla bisiklet mi binilecek? Ayıp ediyorsun, ben varken… 

Bunları neden mi anlatıyorum? Neden yaptığımı açıklamak için. Neden mi yapıyorum, neden mi kasıyorum bu kadar? 

Çünkü sağlıklı yaşlanmak istiyorum. 

Hastalık sevmiyorum. Sağlıksızken çok mutsuz oluyorum. (kim olmaz deme, hastalıklı hallerinden beslenen ne çok hastalık hastası var bu dünyada…)

Şu yukarıda bahsettiğim reflü belasından başka bir sıkıntım da yok (burada işaret ve başparmaklarımızı kulak mememize götürüyoruz, sıkıca tutup memeyi aşağı doğru çekiyoruz, tam bu esnada dudaklarımızı büzüp cıcık gibi bir ses çıkarıyoruz ve orta parmağımızın boğumuyla tahtaya vuruyoruz. Ortam müsaitse, poponuzu kaldırıp kaşımanızı salık vereceğim, hadi bi zahmet…)

Senede bir bilemedin iki defa tutulan boynumu saymazsak… Onu da hastalıktan saymam ben! İşte stres yaptım, yatakta kötü yastık kullandım, kitap okurken saçma bir pozisyonda uyuyakaldım, terledim üşüyüverdim, bahanede sınır yok. Birkaç gün muscoril sonra geçiyordu.

En son yazlıkta feci tutuldu. Hem de sadece tutulmak değil, böyle Allah seni inandırsın sol koldan ağrısı bir giriyor, kürek kemiğinden çıkamıyor, kalıyor orada, boyun kütük… Aynından kaynında da var değil mi, biliyorum. Hele kaynın da benim gibi masa başı çalışıyorsa kesin vardır. Ben hiç buna yormamıştım. Çalışma koşullarına yani. Benim gibi ekmeğini bilgisayar başında kazanan arkadaşım Orçun söyledi, meslek hastalığı bu dedi. He vallaha!

Masa başı çalışana burun kıvırırlar bilirim ben. Ay ne yapıyorsundur bütün gün bilgisayar başında durmaktan başka? Oh serin serin ofiste, değil mi? DEĞİL! 

Meslek hastalığımız var bizim de, beyaz yakalıysak pamuklara sarmıyorlar bizi. Biz de stres çekiyoruz, kaplumbağa gibi oturmaktan iki büklüm ekrana domalmaktan omurlarımızın içine ediliyor! Hele benim gibi hala kendini genç güzel filan sanıyorsan, nasıl oturduğuna dikkat etmiyor, çalışırken tuvalete bile gitmeyi unutuyorsan, kaçarın yok! O gün Orçun birkaç hareket gösterdi, aklımın bir köşesine yazdım, internetten bakarım dedim, kaldı. Sonraki on gün boyunca ağrı geçmek bilmedi. Daha doğrusu sabah ağrıyla uyanıyorum, sanki her sabah yeniden boynum tutuluyor gibi ve akşama kadar da geçmiyor. Suçu üzerine attığım yastıktan kurtuldum, yine kas gevşeticilere başladım, nafile… 

(puhahahah yaşlandıkça iğrenç bir mecra olacak bu blog, ha boyna anlatacağım ıyyy silin lan beni hayatınızdan, derhal silin!)

Bir sabah muhterem kocam hiç hoşuma gitmeyen bir tespit yaptı; boyun fıtığı olabilir, dedi. PİS!! Yaşlı mıyım lan ben, ne fıtığı?! Hareketsiz kütük müyüm? Değilim, olamam!! Böyle hastalıklar bana gelemez! Gelmemeli… Şeklinde isyanları oynadıktan bir süre sonra, kabullenmeye ve “hakketten olabilir yav” demeye başladım. Bir de Orçun’un tam teşhis koymamakla birlikte sırt ve boyun ağrıları için meslek hastalığı demesi, tüm ipuçlarını birbirine bağladı ve benim etekler tutuştu. 

Hayır doktora filan gitmiyorum. (yalan söyleyecek değilim, duyacaklarımdan korkuyorum!) 

Başka şeyler yapıyorum. Ay onu da sonra anlatayım, çok uzadı ben bile sıkıldım.