"Arca oğlum senin annen bir salaktı!" Vol.21

Çok salak hallerim var benim vallahi.

Hani artık seriye devam etmiyorsam, yazmıyorsam, Arca okumayı öğrendi beridir, okuyacak diye tırsmam. Bir anne olarak evladımın gözündeki imajı piç etmeye ben de dahil kimsenin hakkı yok, diye düşünüyordum. Ama artık dayanamayacağım, biriktirip biriktirip yazacağım, içim şişiyor yav! 


Geçen telefonumu evde unutmuşum, ama ofisteki direkt hat çaldı, bir İK danışmanlığından aradılar. Yarın aramalarını istedim, sonra akşamına İlker’e söyleyince “ay sakın telefonu evde unuttum demeyeydin, salak bu bir daha aramayalım derler” dedi. Evet yani unuttum n’olmuş? Evet yani arabam yok, onca yolu bir telefonu almak için otobüs, metro, tabanvay şeklinde tepip sonra tekrar ofise dönemeyeceğim, yani n’apalım? Hani bunun için beni listelerinden sileceklerse, isabet olur.

Hem ben zaten çocuğuma kurabiye yaparken ayağımı da yaktım. Komik hatta trajikomik ama gerçek. Elini, kolunu, hadi bilemedin dilini yakarsın da ayağını nasıl yaktın be kadın diye soracak olursan, anlatayım. Tereyağını oda sıcaklığına getirmem uzun sürecek diye ön ısınmaya ayarlanmış fırına koydum. Sonra çıkardım, tabii kurabiye tepsilerini koyacağım diye o ızgara telini de çıkardım. Dik duracak şekilde kenara bir yere dayadım. Kurabiyelerin damla çikolatalarını araklamaya girip çıkan cüceyi de uyardım ha güya! Aradan birkaç dakika geçti geçmedi cossss! Ayak parmağım ızgaraya değdi. Sonra bütün gece buz falan filan… Acısından ziyade tarafıma yöneltilen alaycı ifadeler canımı yaktı deyip duygusala bağlamayacağım. Zira İlker’le epey güldük. Yav n’apayım gecenin onundan sonra kurabiye yapmaya girişirsen ayağını da yakarsın, kıçını başını da yakarsın, yakarsın yani… Çalışan annenin çilesi konusuna da değinmişken son salaklığıma gönül rahatlığıyla geçebiliriz.

Aylar önce istiridye mantarı almış hatta sosyal medyaya "ne yapayım bununla" diye sormuştum. Sonra da gidip güveçte pişivermiştim. Halbuki çok daha janjanlı tarifler önerilmişti, ne diye denememiştim hatırlamıyorum. Neyse geçen hafta pazarda yine rastladım, kaptım. İlker bonfile sarma gibi antin kuntin bir yemeğe yorumunu katarken ben de önerilen tarifleri deneyeyim dedim. İlker mutfaktaysa, mutfakta bir şeylerle meşgul olmayı seviyorum.

İki tarif denedim, biri soya soslu biri de zeytinyağlı kekikli. 

Hemen fotoğrafladım tabii, lanet olsun içimdeki sosyal paylaşım dürtüsüne! 

Buraya kadar her şey güzel, değil mi? Fakat salak kafam sen git istiridye mantarı diye kestane mantarı yaz. Olur yazabilirsin. Zira google tariflerine bakarken sanki istiridye yazdım da beni hep kestane mantarı tariflerine yönlendirdi, ne oldu sahi hatırlamıyorum. Tek emin olduğum bir şey vardı ki kestane mantarı = istiridye mantarı, bitti. 

IG'de bir arkadaş tüm hanımlığıyla beni uyardı. Ben de tüm ukelalığımla "yo hayır o ikisi aynı şey" şeklinde bıkbıkladım. Allah benim tepemden baksın. Günler geçti, ben de tarifleri bloga yazayım, resimleri de hem pişmiş hem de çiğ olarak koyayım bari dedim. Birkaç ay önceki çiğ görsele gittim ve ne göreyim, evet o istiridye mantarı. Ve evet o kestane mantarı dedikleri bildiğimiz kültür mantarlarına benzeyen şey. 

Google'ın ipiyle kuyuya inersen, böyle kafa üstü çakılırsın işte. Şaşkın daha benim olmayan imla hatalarıma uyarı koyuyor, istiridye mantarından ne anlar! 

(hemen de suçu google'a atar, aklanır paklanırım:P)

Tarifler de salaklığımı anlatmadığım başka bir posta kalsın.