İsyan!

Arca hasta. Cumadan başlayan nanemollalık dün gece itibariyle kırka yaklaşan ateş ile alevlendi, hane halkının tamamını silkeledi. Epeydir hasta olmuyordu, iyi gidiyor diyorduk, ateş nöbetlerini, uykusuz geceleri unutmuşuz. İki saatte bir kalkmak bünyeyi paçavraya çeviriyor.

Bu cüce hasta diye İzmir çevresindeki kar alan yöreleri de ziyaret edemedik maalesef. Arabamızın kaputuna bir kar adam yapamadan, bir kartopu oynayamadan, dötümüzün altına bir poşet koymak suretiyle ranpalardan kayamadan hafta sonunu, bunları yapabilenlerin fotoğraflarına iç geçirerek elimiz böğrümüzde noktaladık.

Neyse ki her akşam misafirimiz vardı da eve tıkılmışlığın o hasta edici ruh halinden sıyrılabildik. Ne güzel oldu…

Ama hafta sonu bitti, hem de hastalıkla bitti. Üzerimde gecenin bitkinliği, sırtımda İzmir’in pis ayazı ile ofise gittim. Akşama doğru iki bardak çay, bir fincan yeşil çay ve iki fincan ıhlamur ile ancak kendime gelebildim. Soğuk var ama kar var mı? yok!

Soğuksa bir kar yapacak, enine de olsa bir 20 cm tutacak o kar. Bu yaşıma geldim, kar ile ilgili anılarım bir elin parmaklarını geçmez. Benim de hakkım değil mi, bir avuç kara dokunmak! O çektiğiniz, pencereden yağan karı seyretme fotoğrafları, kardan adam çalışmalarına ait bin bir çeşit resim filan, haberiniz olsun burada kar manyağı bir İzmirli çok pis özeniyor o hallerinize.

İşin kötüsü İzmir’e de yağdı ama bizim yöreye uğramadı. Bugün Çeşme Ilıca sahilinde çekilmiş kar videosuyla isyanımın zirvesine çıktım! Oha ya oha! 

Dağın tepesinde çalışıyorum, osursam kokusu Manisa’dan duyulacak, bir lokma kar görmedim, Çeşme’de kar tutmuş! Yapılır mı lan bu bana! Biz soğuktan burnumuzu çıkaramıyoruz, yurdun dört yanından - İzmir de dahil! - kar, kartopu, kardan adam fotoğraflarının ardı arkası kesilmiyor, sosyal medyadan soğudum şerefsizim! O karlar eriyesiye kadar da çevrim dışıyım, işte o kadar.