Sakura

Haftada iki gün toplam altı saatini Fransızca kursunda harcamakla iyi yapıp yapmadığını sorgulayan arkadaşımın derdi, kendine hiç zaman kalmamasıydı, kendisi için bir şey yapamamaktan şikayetçiydi. Ona söylediğim şey şu oldu: "Kendi zamanından çalmıyorsun, kendin için bir şey yapıyorsun."

Kişisel gelişimde markayım şerefsizim! Ben buradan artık alır yürür, TED Talks'a geçerim, siz de dersiniz, bu kadın blog köşelerinde az yemedi bizi, neyse ki kurtulduk şimdi TED düşünsün! 

Fransızca kursu için verdiğim bu bakış açısını arkadaşım beğendi mi bilmiyorum, ben çok beğendim, tevazu gösteremeyeceğim. Nitekim, aynı kursun üç saatlik kuruna yazılırken aynı şeyi düşünüyordum: Tek beklentim yeni bir dil öğrenme deneyimi edinmek ve tabii kendim için iyi bir şey yapmak. 

Dün Arca'nın okulda gösterisi vardı. Ya kursa gidecek ve dersin yarısında çıkıp dönecektim ya da gösteriyi bahane edip hiç gitmeyecektim. Bir an gitmemeyi düşündüm ama sonra dedim ki, birkaç cümle daha öğrenirsin, hadi kalk git, hem bu kendin için bir şey yaptığın belki de tek zaman...

İki tramvay aktarması arasını yürüyünce on dakika kadar önce kampüse vardım. Acelem yok, sükunet içinde yürüyorum. Yürürken sadece yürüdüğün zamanlar vardır, an'da olduğun...

Birden karşıma çıkıverdi, SAKURA. Aynı yolu yürüdüğüm onca ay boyunca güzelliğini içinde saklamış ve baharı müjdelemek için bugünü seçmiş. Kursa ilk defa on dakika önce varabildiğim, acele etmeme gerek olmayan bugün. Yürürken yürüdüğüm gün. Bu muhteşemlik karşısında insanın kendisini hakim olabilmesine imkan yok. Yönümü sakuraya verdim. Altında dakikalarca durdum. Çiçeklerini okşadım. Etrafında sırnaşık kediler gibi tur attım. Bana ait o on dakika boyunca bakarken baktım, dokunurken dokundum, seyrederken seyrettim. Cennetin bana ait olması gibi bir his, hayatın coşkusuna kayıtsız kalamamak gibi... 

Fotoğrafını çektiğimde de, sosyal medyada paylaştığımda da çiçeğin adının Sakura olduğunu bilmiyordum. İlker'e gösterdim, meğer bizimkinin okul yolunda da varmış hatta babama sormuşlar. Ve nihayet ablam söyledi. Sakura... 

Sakura hakkında okuyunca tüylerim diken diken oldu.

Yazının tamamı için buraya bir tık, alıntı aşağıda:

Sakura çiçekleri Japonya’da baharın müjdecisi olmasına rağmen, daha en güzel halindeyken dallarından düşmeye başlar; bu yüzden edebiyatta ölüm ile yaşamın birlikteliğini ifade eder onlar için. Biraz da felsefe ile derinlere inecek olursak; Japon kültürünün önemli bir parçası olan Samuraylara değinmeden geçemeyiz.

Samuraylar için; korkusuz, güçlü, gözü pek, disiplinli bir yaşam süren savaşçılar diyebiliriz. Sakura ağacı ise onların bu sınırlı dünyasında adeta bir rehber gibidir. Çünkü onlar kiraz çiçeklerine her baktıklarında, olası bir savaş sırasında her an ölümü akıllarına getirerek bu ağaca olduğundan farklı bir anlam yüklerler. Bu ağaç, Japon kültüründe mükemmel güzelliği ve aynı zamanda hızlı ve acısız ölümü de ifade eder. Bir şeyin hem güzel hem de ölüme her an ne kadar yakın olabildiği sorusunun cevabı ise Japon kültürünün ölüme olan bakış açısında saklıdır