İşini sevmek üzerine...

Bugün Melike'yle The Hague diye bir şehre gittik. Hollanda'nın aristokrat bir şehri miymiş ne? Bana hepsi benzer geliyor ama tatlı bir yerdi. Dötümüz donmasa deniz kıyısına da gidecektik de, yemedi, merkezde kaldık.

Aristokrasi derken abartmıyorum ha, bir bit pazarı var, biz, müşterilerin ve satıcıların arasında dilenci kılıklı kaldık.

Biraz etrafı gezdik, dükkanlar çıktı, girdik çıktık. Artık dönmeye yakın karşımıza peynirci çıktı. Hollanda'ya gelmişsin, peynir almadan dönülür mü?


Dönmedik tabii ki. Girdik peynirciye. Ben aşağıdaki fotoğrafı çekerken Melike small talk başlatmış bile. Bak bu da yetenek, ki bende yok. Burada bıkbık yazdığıma bakmayın sözlü iletişimde sınıfta kalırım. Girdiğimde Melike birkaç peynirin tadına bakmıştı, dükkandaki eleman birkaç soruyu yanıtlamış, "keyfinize bakın, bir sorunuz olursa ötedeyim" şeklinde dostane bir tavırla bizi peynirlerle baş başa bırakmıştı.

Birer ikişer peynirlerin tadına bakarken elemandan bir ses geldi. Evet yanlış duymuyordum, şarkı söylüyordu. Abicim sen ne ayaksın? (Biz buna kısaca "what foot are you?" diyoruz.) Hani arkamı dönsem, dans ettiğinden emin olduğum bir tonlamayla şakıyor adam. Peki.

Melike birkaç soru sordu, benim sormama gerek yoktu, aromasına dibim düşen o pahalı peynirden alacaktım. Tek başıma bitiremezsem de n'apalım vakumlar İzmir'e götürürdüm.

Kasadaki eleman, yüklüce peynir almış olan müşterilerine "Avustralya'ya götürürken peynirlerinizi, torbada hediye edersiniz" diyerek, poşetlere koyuyordu peynirleri.

Kasada ödeme yaparken, sordum, şarapla da iyi gider sanki, ne dersiniz? Beyaz tavsiye etti, kırmızı yakışmazmış, az biraz tatlımsı olsun. Alsace olur, tatlıysa şahane olur. Bunu söylerken gözlerinin içi gülüyordu. Ben neden bir pazar günü çalışıyorum, sıçarım böyle işe demiyordu, peynirden zerre anlamayan şahsıma itina ve sabırla anlatıyordu. Ve evet gözlerinin içi gülüyordu.

Cümlemize samimiyetle sevgisini katacağı işler nasip eyle yarabbi.... şeklinde arabesk bağlamamızı yaptıysak artık pazar gününü de pazartesiye bağlayabiliriz. Sevgiyle efenim... Çünkü ne demişler? Sevgiyle her şey mümkün.