26 Mart 2014 Çarşamba

Dumur diyalog #120

Bu aralar tapelerden dinlediklerimiz karşısında o kadar dumur oluyoruz ki bizim cücenin dumurlarını ihmal etmişiz.
Uzun bir dumur diyalogla seriye devam:)

22 Mart 2014 Cumartesi

Albert Camus*, Yabancı : Gelmiş geçmiş en “mutlaka okunmalı”kategorisine layık kitap

Bu kitabın okunması gerektiğini biliyordum, hani şu otoritelerin “Ölmeden önce” listelerinde vardı. Ama bu kadar vurucu bir kitap olduğundan kimse bahsetmemişti bana. 

Hmm tamam aslında kitap kulübünden arkadaşım Deniz bahsetmişti. Yani ben ilk elli sayfalık bölümü  “sade ve yalın anlatım” gibi klişe birkaç sözcükle yorumladığımda Deniz"hey hop o son derece kült bir kitaptır " diyerek beni şöyle bir silkelemişti. Çok geçmeden o kült çizgiye vardım. Özellikle Arap’ı öldürdükten sonraki kısım.

Söylemesi ayıp ben safranlı risottomu tıkınırken bizim memlekettedelinin biri...


An itibariyle manzaram budur. Daha doğrusu bu satırları yazarken… Osurmaya bile bok gibi para alan İtalyanlar wireless konusunda da kendileri gösterdiler ve geceliği dudak uçuklatan cinsinden bir meblağa kaldığımız otelin wirelessı pek tabii ki ücrete dahil değildi. Bundan sebep blog yazımı worde yazıyorum, eh haliyle geç yayınlıyorum. Ama Allah için Centrale di bilmem ne manzaralı odam var, Allah için… Aldıkları paranın sebebi buysa, ben bu manzaraya bakarım. 

21 Mart 2014 Cuma

Özgürlüğümüz kısıtlanamaz

Bu bir ortak yayındır. Bu konuya duyarlı birçok blogda bugün bu yazıyı göreceksiniz.
***
Özgürlüğümüz kısıtlanamaz
#TwitterBlockedinTurkey
#TwitterBlockedinTurkey
T.C. Anayasası
VIII. DÜŞÜNCEYİ AÇIKLAMA VE YAYMA HÜRRİYETİ
Madde 26
Herkes, düşünce ve kanaatlerini söz, yazı, resim veya başka yollarla tek başına veya toplu olarak açıklama ve yayma haklarına sahiptir.
Dün gece yarısı ülkemizde anayasa ihlal edilmiştir. Uluslar arası bir sosyal paylaşım ağı olan Twitter’a erişim farklı mahkeme kararları ile engellenmiş, halkın kendisini ifade etme ve haber alma özgürlüğü kısıtlanmıştır.
T.C. Başbakanı Recep Tayyip Erdoğan dün Bursa’da düzenlediği seçim mitinginde “Twitter mwitter, hepsinin kökünü kazıyacağız Uluslararası camia şöyle der, böyle der hiç umurumda değil. Herkes Türkiye Cumhuriyeti’nin gücünü görecek.” dedikten ve Başbakanlık Basın Müşavirliği’nin “Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarının bazı linklerin kaldırılmasına ilişkin mahkemelerden çıkarmış oldukları kararların uygulanması konusunda Twitter yetkililerinin duyarsız kaldıkları bir süreç söz konusudur. Mahkeme kararlarını umursamama, hukukun gereğini yerine getirmeme biçimindeki bu tutumda bir değişiklik gözlenmemesi halinde, vatandaşlarımızın mağduriyetini gidermek için teknik olarak, Twitter’e erişimin engellenmesinden başka çare kalmayabileceği belirtilmektedir” açıklamasından sadece bir kaç saat sonra gece yarısı Twitter’a Türkiye’den erişim yasaklanmıştır. Internet servis sağlayıcılarına ulaşan mahkeme kararları ile Twitter’a ülke sınırları içinden erişim kapatılmış, mobil cihazlarda kullanılan 3G erişimi de aynı şekilde engellenmiştir.
Yasakların ve sansürün bir çözüm olmadığını, sosyal medyanın susturulamayacağını, özgürlüklerin sansür yoluyla kısıtlanamayacağını herkesin görmesi, bilmesi gerekir. Bunu dün gece Twitter yasaklandıktan kısa bir süre sonra DNS ayarlarında değişiklik yaparak veya VPN, Hotspot Shield gibi bazı programlar üzerinden mecraya giren milyonlarca Türk kullanıcısı da göstermiştir.
Sayıları 12 milyona yaklaşan Türkiyeli Twitter kullanıcıları #TwitterBlockedinTurkey etiketiyle konuyu bir saat içinde Twitter’da dünya çapında en çok konuşulan etikete taşımış,farklı etiketlerle gece boyunca TT listesinde kalarak, dünya kamuoyunun dikkatini çekmiştir. Yasaklamadan sonraki ilk 4 saat içinde 2,5 milyondan fazla Türkçe tweet gönderildiği hesaplanmaktadır. Şu anda dünya basını Türkiye’deki Twitter yasağını öncelikli haber olarak vermekte, bunun özgürlükleri baltalama yönünde bir girişim olduğunu söylemektedir.
Biz, ülkemizin geleceğini oluşturacak çocukları yetiştiren anne babalar olarak Gezi Parkı direnişi ile tırmanan ve 17 Aralık süreciyle hızlanan şiddet ve sansür uygulamalarını esefle izlemekteyiz. Türkiye’nin gerçek demokrasiden gün be gün uzaklaşmasından, meclisinden medyasına, emniyet güçlerinden yargısına kadar her türlü sistemin çivisinin çıkmış olmasından derin bir endişe duymaktayız.
Dün geceki yasak kararıyla Türkiye dünya üzerinde Twitter’a erişimin engellendiği Çin dışındaki tek ülke olmuştur. Bunun utancı ve ayıbı bu yasağı getirmeye cesaret edenlere ait olmakla birlikte, ağırlığını omuzlarımızda taşımaktayız.
Bu ülkenin gelecek nesillerinin özgür bireyler olarak büyümesini en çok isteyen ve bunun için emek veren anne babalar olarak hükümetin son aylarda giderek artan baskıcı tavırlarını kabul etmiyor ve bu sansürü şiddetle kınıyoruz.
Herkesi gerek internet üzerinden, gerekse etrafımıza bu durumu anlatarak konuyu protesto etmeye ve nihai olarak da 30 Mart 2014 Pazar günü yapılacak olan yerel seçimlerde vatandaşlık hak ve sorumluluğu olan oy kullanma görevini mutlaka yerine getirmeye davet ediyoruz.
Blogger Anne ve Babalar

19 Mart 2014 Çarşamba

Kefir mucizesi


Bu yazıyı yazmak için Arca’nın hasta olmasını bekledim. Daha doğrusu ana babasından en az birinin aklının ucundan dilinin ucundan “ne zamandır hasta olmuyor” lafının geçmesini. Sağ olsun benim dilimi ısırmadan aklımdan bile geçirmeyeceğim bu sihirli şom cümleyi İlker söyledi, “senin kefir işe yarıyor galiba” diye de ekledi, “ay İlkerrr” dememe kalmadı, Arca ateşlendi. Büyü bozulduğuna göre özgürce yazabilirim.

Ocak ayıydı sanırım, İstanbul’dayım. Arca’nın ateşinin katiyen düşmediği o hastalık, muhtemelen gripti. İlker’in ardından Arca da hastalanmış ve ben günübirlik gidip dönecekken ilave bir toplantı sebebi ile bir gece kalmak zorunda kalmışım. Aklım Arca’da ama en azından Elvan’da kalıyorum, arkadaşımı göreceğim tesellisi var. Elvan’a vardığımda annesiyle telefonda konuşuyordu, selamlar, sevgiler… Nurgül teyze Elvan’a tembihliyordu, “o kefirden ver Yeliz’e, içirsin Arca’ya” diyordu.

17 Mart 2014 Pazartesi

Gündemle başa çıkma yolları

Kolay değil. Hemen her gece bir tape bir rezillik bir pislikle karşı karşıyayız aylardır. Bu memleketin sülalesini.... Ben diyemiyorum desem de inanma. Çok ağır küfrediyorum, allahıma bin şükür küfür bakımından fukaralığımız yok. Akıl, muhakeme bakımından da yok...

Bugün İzmir seçim turistlerini ağırladı. Seçmen taşımacılığı yeni bir sektör olmuş, şahane! Ankara'dan Melih Gökçek bayraklarıyla katılan yurdum insanı vardı, Beylikdüzü belediyesinin otobüslerine teşekkürler. İki kilometre araç kuyruğu oldu İzmir girişinde. Buyur geldin hoşgeldin, bir biramızı iç bir midyemizi kumrumuzu ye, denize nazır hatıra fotoğrafı çektir ama evlerinden tencere tava çalanlara "Yunan tohumu, ortalık o...." diye haykırma İzmirlilere, ayıptır.

Binali Yıldırım, miting alanındakilere "İzmir'e hoşgeldiniz" diyerek zaten İzmir mitinginde İzmirli olmadığını cümle aleme ilan etmiş oldu. Gel gör ki kalabalık yeterli bulunmamış olacak, twitter'da İzmir yerine Rod Steward'ın Cobacabana konserinin fotoğrafları paylaşıldı.

Hayır, Rod Steward İzmir BBB adayıydı da biz mi anlamamıştık?
Onu bırak Menderes Aydın'lı değil miydi ne ara İzmirli oldu rahmetli?
Bir de İzmir Manisa arası zaten 15 dakika, nasıl 15 dakikaya indireceksin?
Onu geçtim 45 dakikalık Çeşme İzmir arasını 3 saat daha kısaltmak? İzmir havası mı çarptı, bu neyin kafası?

Otobüslerle uzak diyarlardan gelenler ne der bilmem ama biz İzmirliler ayçekirdeğine çiğdem, simite gevrek, koyun sürüsüne koyun sürüsü, hırsıza hırsız, katile katil der, kurabiyeyi adama yediririz.

Gündemle başa çıkma yollarının ilkini okudunuz. Gülmezseniz, gülemezseniz zor çünkü.

Mesela Berkin'in, üstüne Burak'ın ve polis memurunun ölümleri kilitledi. Gülmek ne kelime? Çocuğumuza sarılırken utanır olduk. Yaşamaktan utanır olduk günlerce.

15 Mart 2014 Cumartesi

SiyAh beyAz #KurabiYe

1,5 su bardağı un, yarım su bardağı pudra şekeri, 125 gr tereyağı, 1 yumurta, 1 paket vanilya, 1 paket vanilya 80 gr bitter çikolata ve can hıraş "kurabiye" hamuru yoğurmayı seven bir gençlik yeterli:)

İyice yoğurulan hamuru bir saat buzdolabında dinlendirip un serpilmiş tezgahta merdaneyle açıyoruz, istediğimiz kalıplarla kalıbını çıkarıyoruz. Arca çeşit seviyor, her kalıba sokuyor kurabiyeleri, biz de 180 C 'ye ayarladığımız fırına veriyoruz. 

BeyAzın yanına siyAh yakışır, bitter çikolatayı benmari usülü eritiyoruz.

11 Mart 2014 Salı

Sıcak ekmek gibi...

Sabah saatleri dün...
Arca tuvalete kalkmış üşümüş yanımıza girivermiş. 
Isınınca bir keyiflendi ki sorma!
"Annem yorganın altı sıcacıkmış sıcak ekmek gibi!" Pek hoşuma gitti bu benzetme. En sevdiğimiz şeylere benzetiriz değil mi hoşumuza giden şeyleri?

Bu sabah aklıma geldi bu anı. Dondu kaldı gülümsemem. 

Bundan sonra o anı aklıma geldikçe ekmek almaya çıkan çocukların öldürüldüğü bir ülkede yaşamanın utancıyla suskunlaşacağım. 

Onlar utanacak mı? Başını öne eğecek mi emri verenler? 

Çalarken bile dilinizden düşürmediğiniz allahınızdan bulun, o arkasına sığındığınız sandık mezarınız olsun. 

8 Mart 2014 Cumartesi

Çocuklara cinsellik nasıl anlatılır?

"Anne bebekler nasıl oluyor?"
Tataaamm işte beklenen yok yav beklenmeyen soru! Hazırlıksız yakalayan saçmalatan konu.

Bizim model tam da kendisinden bekleneceği gibi tam zamanında beş yaşını henüz birkaç gün geçmişken sordu. Ve nasıl olduysa ben hazırlıksız hissettim kendimi. Alelade bir günün önemsiz bir zamanında mutfakta alakasız bir takım işlerle meşgulken. Allahtan salaklaşmadım. Süre istedim. Bu konu hakkında sana daha düzgün bilgi vermek için kitaplar getireceğim, dedim. 

Emekçi kadınlar günü

Bugün "emekçi" kadınlar günü yanlış olmasın. Evinde işinde hayatın her alanında emeğiyle var olan kadınların günü. Çok ağır konuşasım var, son on yılda yüzde binlerle ifade edilen kadın katliamı artışından, cinskırımdan bahsedebilirim ama yok hayır bugün canım çemkirmek istemiyor. Bugün annemden sonra, ablamdan sonra, bağda bahçede iki büklüm çalışan anneannemden sonra bana emeğiyle çalışkanlığı ile örnek bir kadından bahsetmek istiyorum. İlkerin annesi. Kör enstitülerinden mezun bir öğretmen annenin öğretmen kızı.

7 Mart 2014 Cuma

“EEE NİYE İŞE GİDİYORSUN O ZAMAN?”

Arca ile meslekler hakkında sohbet ediyorduk.

Ne olmak istediğine karar veremiyordu. Tamirci olmak istemişti bir süre. Sorgulayan gözlerini gözlerime dikerek tepkimi ölçmüştü. Umumiyetle tepkim aynıdır, tamirciye de, itfaiyeciye de, astronota da… “Ne istersen onu olabilirsin!”

Bu aralar tamircilikten vazgeçmiş durumda. Ancak hala bir kararsızlık var üzerinde. Metro şoförü olmayı çok istiyormuş ama metroyu o kadar hızlı kullanabilmeyi başaracağından emin olamıyormuş. Sanırım şu anda hemen gidip şoför olabileceğini sanıyor, büyümesi gerektiğine aklı ermiyor.

6 Mart 2014 Perşembe

Nerden başlasam nasıl anlatsam.... Hmm tamam "Malafrena"dan!

Böyle yazmaya bir ara verince bünye, refleks olarak yazılmamış ama zihinde dönüp durmuş satırların özetini çıkarmak istiyor. Benim bünye biraz böyle boşver sen...

Yazmayalı okuyordum. Yazmayalı demek haksızlık aslında birkaç günden fazla ara vermişliğim yok. Lakin benim yazma hızımda bir blogger için duraklama dönemine girdiğimizi inkar edecek değilim. Nerde o günde üç posta post girmeler... hey gidi...

Parmaklarım klavyeye değdi mi, hep sakıncalı şeyler yazmak geliy

4 Mart 2014 Salı

Dumur diyalog #119

Arca ile annesi yolda yürümektedirler, Arca durduk yere, "Carlos ruiz zafon"
Y: Ha!?!
A: Yazar
Y: Ha?!?
A: Rüzgarın gölgesi

(ezberlemiş bana satıyor, çakma entellektüel)

--------------------

2 Mart 2014 Pazar

Yalnız yapayalnız

Bilgisayarın şarjı bitti iki parmak daktilo yazar gibi ipadden yazıyorum, hani git şarja tak aleti adam gibi yaz değil mi? Değil... Bu da böyle üşengeçliğin anormalitesi.

Geçtiğimiz haftalarda Litvanya'dan misafirler vardı. Adamlar dört günlerini İstanbul'a ayırmışlar. Boşver dedik toplantı dediğin bir günde biter. Ne yaptılar ne ettiler üç gece kaldılar. İstanbulu da vesileyle gezdiler. Vay be .... Ben Bratislava'ya utanmasam günübirliğine gidip gelecektim. Bir de maşallah acayip iştahlı adamlar. Öğlen antep lokantasındaki son çiğ köfte savaşı o kadar hoşumuza gitti ki aldık bir de balığa götürdük. Allah seni inandırsın indirim almak için yırtındığım Çinlileri bi yere götürmek içimden gelmiyor, yemiyorlar iştahsız tipler, rakıdan da anlamıyorlar peh! Neyse bu Litvanyalılar bir container mal bile almayacaklar ama yemekten anlıyorlar dedik, rakıyı bizden çok içeceklerini hiç düşünmemiştik. Sohbetleri de süper! "Baltık yolu"nu anlattılar. Biliyon mu bacım? Yok ben bilmiyordum. Ne?! Şaşırdın mı? Genel kültürde zirveye oynadığımı hiç söylemedim. Sonradan sonradan öğreniyoruz işte.

26 Şubat 2014 Çarşamba

Burç magazini

Arkadaş ben bu oğlan balık burcu olmasaydı yav, ıyk mıyk diye senelerdir atıp tutuyorum da…

Balık burcu olup da okuyanlar… alınmaca gücenmece yook. Iyk yani.

Bir öyle bir böyle. Adam saniyenin onda biri kadar bir süre halet-i ruhiyesini değiştirebiliyor. Dakikada sekiz ayrı mimik icra edebiliyor. İnadın babasını yapıyor. Ve çok pis kıvırıyor. Yani bu çocuk benden olamaz dedirtecek her türlü meziyet bunda!

25 Şubat 2014 Salı

milyonlar

Çocuğuz… Akhisar’a gidiyoruz, on beş tatilin eğlencesi. Gece geç yatmaların, erken yenen akşam yemeğinin ardından anneannemin uykuluk dediği gece soba üstünde ısıtılmış ekmek üstü salçaların zamanı… Şehrin merkezindeydi evleri. Parkın karşısı. Yeni öğrenmeye başladığımız İngilizcemizle Park Avenue derdik ablamla. Gün boyu anonslar duyulurdu caddede. “Kırmızı paltolu beş yaşlarında bir çocuk kaybolmuştur, annesi emniyete gelsin”dir, “bilmem kim eşrafından bilmem kim vefat etmiştir, cenazesi öğle namazını müteakip”… Sohbetlerimiz sık sık kesilirdi anonslarla biz de kulak kesilirdik.

Nereden aklına geldi dersen…

24 Şubat 2014 Pazartesi

Çocuk

Umumiyetle gıcıksın. Çoğu zaman inatçı.

 İstediğin olmadığında çok ama çok agresif olabiliyorsun ve herkesi kontrolün altına almaya çabalıyorsun. Çok sinir bozucu bir durum haberin olsun.

21 Şubat 2014 Cuma

18 Şubat 2014 Salı

Balık

Her şeyin bir zamanı mı var ne? Ne yani harbiden arkadaş ne iş?

Bizim Arca cücesi Allah seni inandırsın 350 gr çipurayı bir oturuşta yerdi. Yaş 1,5 hadi bilemedin 2.

Öyle ki artık o “hamileyken en çok ne yersen katı gıdaya geçen çocuk onu yer” şeklindeki şehir efsanesinin safsata olduğunu düşünecektik. Zira ben hamileliğim süresince balığa öyle hasret kaldım ki bu cüceye bana balık yedirtmediği için kıl olmuş, omega 3 haplarına dadanmaya karar vermiştim. Hadi ama bu efsane gerçek olsa benim bebem süt diye değil nutellaaa diye ağlardı. O yüzden üzerinde fazla durmaya gerek yok:)

17 Şubat 2014 Pazartesi

Beğendi yatağında deniz mahsulleri sote

Ablam geçen gün instagramdan şahane bir karikatür göndermiş. Koptum yeminle!

Evet günün çorbası mutfağında benzer görüntüler yaşanıyor bu ara. Ama ben unutsam her şeyde olduğu gibi sosyal medyadaki bu aktifliğimde de destekleyici olan muhterem unutmuyor, pişiriyoruz sonra koy bunu instagrama diyor. Hatta kimi zaman nasıl bir açıdan çekeceğimi söylüyor, hatta ve hatta instagrama koyacağım fotoğrafları bizzat kendisi çekiyor. 

Bir beni çekmiyor allahsız. Selfie çekeceğim diye canım çıktı yeminle. Ki ben buna dedim kocam dedim muhterem dedim, haberim yokmuş gibi çek panpa dedim, okurken ne bileyim bebemle oynarken… takipçilerim selfie selfie bıktılar dedim, beni bir tam açıdan da seyre dalsınlar dedim, benim o makyajla bile bir halta benzemeyen makyaj bloggerlarından neyim eksik dedim,  gencim:P güzelim :P dedim yok dinletemedim.

16 Şubat 2014 Pazar

Rüzgarın Gölgesi

An itibariyle… İlker Sugar Crush oynuyor, Arca deli sorularıyla babasının sabrına ömür testi yapıyor ve İlker bazen Arca’nın kendisini ziyadesiyle yorduğundan yakınıyor. Ben? Sindim okuma köşesine, ışığı bile açmıyorum beni unutmuş olmalarını umuyorum. Zira yaklaşık yarım saat önce Arca’ya “bu benim dinlenme saatim bana ilişme” şeklinde ültimatom vermiştim. Beni okuyor sanıyorlar, ama ben sosyal medyada fittiri dünya:P Hava da karardı hafiften açtım bilgisayarı.

Parmaklarım deli yazmak istiyor, zihnim sürekli neler yazacağıma karar vermekle meşgul. Ben ise…
Evet yakalandım. Arca geldi ve “aa annem ne yazıyorsun? Ben de yazacağım!” diyerek tepeme çıktı, götüyle kendine koltukta yer açtı ve göz açıp kapayana kadar beni koltuktan şutladı. Hadi bilgisayarı alıp sineyim başka köşeye diye düşünürken görmezden gelmem mümkün olmasın diye salonun orta yerine yığdığım ve İlker’in gün içinde bir kısmını yaptığı ama yarısından fazlası bana göz kırpan çamaşır sepeti ile göz göze geldik. Dün aynı saatlerde kitabın son sayfaları ütüye – tabii ki – tercih edilmişti. Bugün sepetin dibinin görülmesi gerekiyordu. Gördüm.

Yani bu paragraftan itibaren Arca’nın beni koltuktan şutladığı zamanın üzerinden epeyce geçmiş bulunuyor. Ne yaptın dersen… Efendime söyleyeyim…

11 Şubat 2014 Salı

Bu ara

Mola mı verdim ne:)
Dönüşüm muhteşem olacak gibi bir beklentiye girilsin istemem zira yok öyle bişey.
Sadece bu aralar anlatacak çok şeyi ama yazacak mecali olmayan bir insanım. Zamansızlık değil takatsizlik diyelim:)
Misal dün akşam on civarı uyumuştum. Üstelik bir otel odasında tek başıma okuyabilir, buraya aklımdaki ve not defterimdeki zilyon tane konu hakkında yazabilir hatta açık televizyona aptalca bakabilirdim. Hayır sadece uyudum.
Bu aralar işler yoğun...
Arca zırt pırt öksürük burun akıntısı gibi şikayetlerle tarafımdan küfürü yiyor.
NA iki haftalığına izinli yer cücesi bir anneanne bir babaanne takılıyor.
Öylle işte...
Ha geçen gece rüyamda birini öldürdüm ellerimle kim bilmiyorum. Kafayı yiyecektim!
Okuduğum kitap mı kanıma girdi ne!?
Kitap nefis bu arada "rüzgarın gölgesi". Anlatarım sonra...
Sonra İlker denizden iskorpitler kalamarlar tezgahtan da karidesler kapmış İlker & Yeliz işbirliği ile bir yemek yapmışız offff tarifini vereceğim kesin:) biz bu ilkerle çocukta çuvallamış olabiliriz ama mutfakta süperiz tevazu gösteremeyeceğim:)
Kitap kulübü için blog hazırlıyorum bu arada... 
Ay görüyor musun hiç boş durmuyorum:)
Ve kahvaltıda Litvanyadan gelen misafirlerimle buluşmam lazım. Onları da anlatacağım...
Neyse hadi ben kaçtım!

Telefondan yazılmış bu postun yazım hataları için özür diler okuyanların fözlerinden öperim:)


7 Şubat 2014 Cuma

Dumur diyalog #118

Arca ufaktan okuyor.
İki üç harfli kelimeleri filan.
Diğerlerinin de harflerini sayıyor ya da havada parmağı ile harfleri yazıyor.
Hayır, bir şey yapmadık, sadece o sorduğunda cevap verdik.
Neyse eve yürüyoruz okuma yazma meseleleri üzerine sohbet ederken,
Y: tamam canım harfleri tanıyorsun ama yazamıyorsun daha

6 Şubat 2014 Perşembe

Torba değil o ÇUVAL! Aç bak o “ÇUVAL”da ne var?

Çok sinirliyim, çok asabiyim. Hayır yav muayyen günle ilgisi yok (biraz olabilir:P), kahvemi de içtim, geçmiyor sinirim!
Torba yasa ne biliyon mu bacım? (erkekler alınmasın arada abicim şeklinde de hitap ediyorum, gücenmeyin tepelerim!)
Böyle ipe sapa gelmez birbiri ile alakasız yasaları bir torbaya koyuyorlar sonra o torbaya seni, beni toplumu, geleceğimizi ilgilendiren pek çok mühim başka yasaları da tıkıştırıp çuval büyüklüğüne erişince o torba hop bir gece yarısı operasyonu ile meclisten geçiriveriyorlar.

5 Şubat 2014 Çarşamba

Ustam ve ben

Elif Şafak hakkında duygularım karışık. Saygı, takdir tamam. Ben Türk kadın yazarları kayırıyor muyum ne?

Diğer taraftan kitapları hakkında o kadar çok yazılıp çiziliyor ki, ilk çıktığı günlerde katiyen okumak istemiyorum. Kitaplarının özgün olmadığı hakkındaki söylentiler öyle planlı programlı geliyor ki bana, bunun bile PR çalışmasının bir parçası olduğuna inanıyorum. PR tabii ki bir kitabı değersizleştirmez ama nasıl diyeyim bu kadar planlı programlı olması, bu kadar çok sattırmaya meyletmesi benim nazarımdaki samimiyetine zarar veriyor. Elif’in çok da umurundaydı peh:P

3 Şubat 2014 Pazartesi

Kurtlarla koşan kadınlar

Zeynep’le iş hakkında sohbet ettiğimiz bir akşamdı. Yaz ayları sanırım. Çok yoğun bir tempodan sonra çalıştığı fabrikanın kapanmasıyla işsiz kalmıştı. Çok sıkılıyordu. Çünkü iş onun var olma sebeplerinden biriydi. Çünkü işini severek yapan nadir insanlardan biridir Zeynep. 

O yüzden “bütün hayatım iş olmuş, bir hobim yok, elimden hiçbir şey gelmiyor, sıkılıyorum” diye hayıflandığında aslında onun için hiç üzülmemiştim, zira biliyordum ki bir iş bulacaktı ve canhıraş çalışmaya devam edecekti. Hatta ona özendiğimi bile söyleyebilirim. Sanırım söyledim de o akşam…


2 Şubat 2014 Pazar

gönüllü

Kanunen şirketlerin alması gereken eğitimlerden denetimlerden geçiyoruz bu aralar.
Geçen yangın eğitimindeyiz.
Eğitmen bir fotoğraf paylaştı eğitim sırasında,  feci bir orman yangını var ve iki yurdum insanı kol kola girmiş, yangını fotoğraflarına fon yapmış kameraya gülümsüyorlar ve poz veriyorlardı. Kötüydü çok kötüydü. Daha kötüsü bizimkilerden birinin "e napsın hocam, adamın elinden ne gelir?" demesiydi. Fotoğrafa mı bizim elemana mı daha üzüleyim bilemedim, "ne demek ne yapsın? en azından üzülebilir" deyivermişim. Eğitmen ise "medeni insan üzülecek bir durumda üzülebilen insandır" gibisinden bir söz ile konuyu kapattı, yoksa ben akşama kadar konuşurdum.

31 Ocak 2014 Cuma

29 Ocak 2014 Çarşamba

Vedalaştım

Beraberliğimizin onuncu yılıydı. Yıllar ikimizi de yıpratmıştı, beni ondan biraz daha fazla. Daha sürerdi bence en azından birkaç kış daha bedeni bedenimde geçirebilirdik. Ama her güzel şeyin bir sonu vardı ve onunla beraberliğimizin onuncu yıl kutlamaları, harika bir veda töreni oldu.

Yine yollarımız kesişecek biliyorum, kapının önüne koyamayacağım ama an be an çıkacak hayatımdan. 

Ufukta bir nokta haline gelen ağır aksak bir gemi gibi köhne… köhne bir gemi gibi sessizce mazimin bir parçası olacak.

Dumur diyalog #116

Bütün koltuk minderlerini oturduğum koltuğun etrafına yığarak bana yuva yapan Arca, son olarak tepeme de çıkar. Tamam öpüşür koklaşırız, derken inmesi gerekir:
Y: Ay annecim dikkat et tepelerden düşeceksin
A: Küçük bir çocuk olarak koltuktan atlama konusunda uzmanımdır da düşmem merak etme!

28 Ocak 2014 Salı

Ayfer Tunç ile tanışmak için güzel bir kitap : Kapak kızı

Kitap kulübünde Türk kadın yazarlara taktığımız bir dönemdi, Mine Söğüt’ün hikayeleri ile başlamıştık, Leyla Erbil’in Tuhaf bir Kadın kitabını çok sevmiştik. Evet Elif Şafak’tan, Ayşe Kulin’den  başka kadın yazarlarımız da var onları da tanımalıydık.

Ne okul mu? Hayır, karnım ağrıyor :(

Antibiyotik iğneleri fenadır, geçen sene beş tane oldum oradan biliyorum. Bir de küçük bir çocuksan of nasıl acır. Ama bizimki gibi bir yer cücesi ise söz konusu olan gözlerine dolan yaşları akıtmayacağım diye derin nefes alır çünkü sen ona “bak Arca hasta olduğunda okula gitmeyeceğim diye seviniyordun, ama hastalık çok kötü bir şey görüyor musun” diye farkındalığını arttırmaya çalışmışsındır.

26 Ocak 2014 Pazar

Ee nerde kalmıştık?

Bitmeyen düşmeyen inatçi ateşin ebesini öpüyorduk. Daha doğrusu ben öpüyordum. İlker ise babalıktan on beş günlük bir izin talep etti, birleştirelim izinlerimizi bebeyim başbaşa takılalım dedim. Yok beni bile istemiyor!

18 Ocak 2014 Cumartesi

İnadım inat dötüm iki kanat...

---- Dikkat! Ağır küfürümsü cümleler içerir!  Yok efendim terbiyemizi bozdun diyene çok pis küfrederim sonra darılmaca gücenmece yok! -----

.. diyen ateş! Senin de gelmişinin de geçmişinin de sülalenin de ebesini öpeyim e mi?

Şu an kafein komasında olabilirim. Söylediklerimden yazdıklarımdan ve hatta düşünebildiğim kadarıyla düşündüklerimden mesul değilim. Sahi dün gece uyumadım biliyon mu blog? He vallaha... Bir ara nöbeti ilkere devretmeyi planladım ama İlkerin Arca'yı duşa ikna etme çabaları kulağıma gelince bir fırlamışım yataktan, gözümü açamıyorum ama ateş ölçer elimde, şaşı olmuşum rakamları okuyacağım diye.

17 Ocak 2014 Cuma

Benim muhterem bir alem!

Antibiyotik dün bitti, biter bitmez de yeni bir öksürük başladı.
An itibariyle kulağımda öksürük krizi elimde bilgisayar... Halim hal değil ya neyse...
İlker'in hastalığı Arca'nınki bitmeden başlamıştı, zaten bir haftadır uyumuyordum, üç gün daha eklendi. Onunki bitti, yine Arca. Sıra bana gelmesin hiç sırası değil zira...
İşleri eve getirir durumdayım, az önce yazdığım yığınla maili Çinli kardeş bilgisayarını açar açmaz görecek ve muhtemelen ebeme küfredecek. Saat farkı bebeyim idare et bir zahmet!

Bu aralar aynı anda birkaç kitap okumak, deli gibi yazmak, sosyal medyanın altını üstüne getirmek istiyorum, öyle deli bir enerji hasıl oldu bünyeye. Allah hayra çıkarsın. Hemen hiçbirini yapamıyorum tabii.

14 Ocak 2014 Salı

Başbakan olsaydım önce eğitim sistemimizi değiştirirdim

Bir ülkeyi cehalete sürüklemek için önce kadınların eğitimlerini kısıtlayacaksın, böylece toplumun %50'sini (hayır meşhur %50 değil:P) cahil bırakmış olacaksın, sonra da o %50 geri kalan %50'yi yetiştireceği için toplumun tamamı otomatikman geri kalmış olacak.

Nefis bir cahilleştirme modeli, bana bir yerden tanıdık geldi, ama nerden:)

Sonra şu aşağıdaki haberi okudum, baktım baktım... hiç ama hiç tanıdık bir şey göremedim, yaz siz?

13 Ocak 2014 Pazartesi

Grip beni teğet geçer - mi acaba?!


An itibariyle yine bir ateş nöbetinde karşınızdayım sayın seyirciler! Hayır bu defa İlker. Cuma gecesinden beri 38.5'in altına düşmeyen ateşin tek açıklaması muhtereme göre it gribi! Bence h3n2 mi ne herhalde ondan. Bütün belirtiler net. Ama ona sorsan köpek ettiği için farklıymış bu, it gribiymiş, öyle diyor.  Dağ gibi adam (tamam bir everest değil ama bir sipil dağı olabilir pekala) iki gündür kolunu kaldıramadı. Bir yerlerde okumuş ilaç şirketlerinin ilaç satmak için laboratuvar ortamında ürettiği bir virüsmüş, ellerinden öpüyor üreticileri, buradan da belirteyim dedim. 

10 Ocak 2014 Cuma

Ben niye tırsıyorum?

Efendim bundan 3 sene kadar önce bu yavru ciddi bir antibiyotik tedavisinin ardından düşmeyen ateşle başa çıkmaya çalışmış, başaramayınca da doktora tekrar gitmiştik. Dinleme bulgusu yok, öksürük yok, akıntı yok, bir bok yok yani ama bam ciğerinde kist. Kandaki enfeksiyon tavan.

Teşhis bile konamıyordu. Efendim parazit mi doğuştan mı, yoksa Allah muhafaza…

9 Ocak 2014 Perşembe

iyi bir anne değilim, sadece çabalıyorum.

31 Aralık’ta Arca’ların okulu yarım gündü, eh bizimki 11:00’de okula gittiği için göndermemeye karar verdik. Sabah saatlerinde evin kapısı çalındı, karşı komşu. Dört yetişkin bir oğlanı okula gitmeye ikna etmeye çalışıyorlar, destek istiyorlar. Tuna, Arca’dan iki yaş küçük ve o an onu ikna edebilecek tek şey “hmm evet Arca da okula gidiyor bak hadi bakalım giyin hemen” cümlesi. Babası da aynen bunu talep ediyor bizden. Düşünmeden talep edilen cümleyi sarf ettim. Arca yanımda, sesini çıkarmadı, el salladı içeri girdi. 

Pörtleyen göbeğime evrenden mesaj geldi! #bugunbasliyorum

Yılbaşı sofrasında ipin ucunu kaçırınca gerisini koyverdim gitti. Küçük çapta pörtleyen göbeğime bakıyordum ki, bu aşağıdaki paket geldi.



Tam da hah “artık biraz dikkat edelim yediklerimize bu ne böyle? Vol.47147913473” sinyal vermeye başlamışken. Tamam budur. 

Bugün yine yeni yeniden başlıyorum.

Yok yav diyet bize ters. Yediklerimize dikkat edeceğiz, her sabah susamlı İzmir gevreği kemireceğimize, biraz da Nesfit tam buğday ve pirinç gevreği tüketeceğiz. Yemeklerimizin yanına salatayı eksik etmeyecek, her gün mutlaka meyve yiyeceğiz. Ha unutmadan bir de yeniden yogaya başlayacağız. Biz derken ben yani, ama ben de katılırım dersen, buyur bacım dükkan senin!

https://nestle-fitness.com/tr/bugunbasliyorum/ 

Buradan girip bir güzel fotoğrafını mesajını yazıyorsun sonra da reklam yüzü olma şansı yakalıyorsun. Tabii benim kadar şansın olur mu bilmem:PHadi eyvallah ben yogaya kaçar! Gülmeyin yav! Bu defa kesin başlıyorum, çok pis gaza geldim:)


8 Ocak 2014 Çarşamba

Anket! Günün çorbasının rengini seçiyoruz.

Çok ama çok sadık bir okuyucumdan :) turuncunun kendisini rahatsız ettiğine dair bir duyum aldım. Yo aslında direkt arayıp bu ne?! dedi, şu an burada açıklayamayacağım sebeplerden dolayı haklıydı. Ben de hadi yaptım oldu olmasın, gözü gönlü ne görmek ister okuyucunun diye anket yapmaya karar verdim. 

Cevaplamadan geçmeyin vallahi kaldırmam bu postu daha da yazı filan yazmam! bıkarsınız banner görmekten yeminle! Hadi bakiyim fuşya mı, gri mi, mor mu, sarı mı? blog geneline de seçilen renk hakim olacak belirteyim.


FUŞYA

GRİ


MOR


SARI


Daha

Hakan Günday'ın okuduğum ilk kitabı son kitabı yani "daha".

Oldukça gerçek dışı bir hikaye oldukça gerçekçi anlatılıyor hem de bizzat kahramanın kendisi tarafından. Fena halde dağıtan bölümler var özellikle çocuk tecavüzü. Etkilenmemek mümkün değil. Ama açık konuşmak gerekirse beni en etkileyen kısım dünyanın en güzel kızı kısmıydı. 

7 Ocak 2014 Salı

Tamamlanmak

“Dost nedir?” desen, hiç düşünmeden “yıllar sonra görüştüğünde bile yıkıla yıkıla gülmeyi başardığım insanlar” derim. Çok şükür ki elimde hatırı sayılır sayıda var :) Üç tanesiyle yılbaşından önceki hafta görüştük, Tuba te Hong Kong’lardan gelmiş kaçırır mıyım! Gülayşe ve Elvan derhal dahil oldular ve Midpoint’teki o masa bir anda on beş sene önceki yurt odamıza döndü. Etraf masalardan kulak kabartanlar, kahkahalarımıza cıkcıklayanlar, “susmayacak bunlar, yar bana biraz huzur” deyip başka masalara kaçanlar oldu mu bilmiyorum. Ben dostlarımla kahkahanın dibine vurmaktaydım. Bir de ateş, öksürük, hastalık… bıyyy çekilecek bok değildim de çektiler sağ olsunlar. İçmeden sarhoş kafası ettiler beni yeminle! Akşamın ilerleyen saatlerinde Arca’nın videolarını açıp dalgamızı geçtik, (çocuk istismarında son nokta, kadın muhabbetlerine meze oldu garibim) en son ayrılırken botokstan bahsetmekteydik, mevzu öyle derindi ki bitemedi kaldı öyle…

6 Ocak 2014 Pazartesi

Dumur diyalog #115

A: Annem artık yılbaşı ağacını kaldıralım
Y: Niye oğlum ya ne güzel ışıl ışıl kalsın biraz daha?
A: Yılbaşı geçti artık hediye gelmez nasıl olsa kaldıralım gitsin!

4 Ocak 2014 Cumartesi

Pinterest’i nasıl bilirsiniz?

Ya da bilir misiniz? diye sormak lazım belki de.

Ya da bilmeyen kaldı mı diye… Ben bilmeyenler için anlatacağım. Çünkü deyim yerindeyse faydalı bir icat. Ama sadece doğru kullandığınızda. Pinterest bence diğer tüm sosyal paylaşım mecralarından daha fazla zaman hırsızlığı yapan ucu bucağı belirsiz dipsiz bir kuyu. Her gün bakmaya kalksan saatlerini yer şerefsizim. Çünkü görseller nefis, fikirler yaratıcı, bak bak bak bak doyamadım türünde…

3 Ocak 2014 Cuma

"Arca oğlum, senin annen bir salaktı!" Vol.19

Hatta baban da…
Yazacağım unutuyorum. Ter testi konusu.

Yurt dışındaydım, İlker Arca’yı bitmek bilmeyen öksürük şikayeti ile doktora götürmüş. Bunca zamandır devam eden öksürük ya akciğer enfeksiyonu ya da sinüzittir denmiş, sinüs grafisi çekilmiş, sonuç? Tabii ki sinüzit. Samimi söylüyorum, akciğer enfeksiyonu daha çok üzerdi beni. Ama asıl üzüldüğüm kendi mallığım. Zira bende annelik kumaşı yok farkındayım. Bir anne çocuğunun sürekli öksürmesini nasıl sorgulamaz. Ne var bunu altında yeni bir hastalıktan görmezden gelerek mi kurtulacağımızı sanıyorum? Ne yani? Bilmiyorum. Tek bildiğim İlker’de benden daha fazla annelik içgüdüsü var. Allahtan…

Aile Çay bahçesi

Muhteşem bir çocuktan sonra “ay biz bu işi iyi yapıyoruz bir tane daha yapalım” diyerekten ortaya çıkan bir hayal kırıklığıyım ben. Yok lan o kadar değil tabii ama ben öyle olduğumu düşünürdüm. Ablam prenses, hanım hanımcık bir kız çocuğuydu, benim gibi peruk kafalı bir cadı beklentileri pek karşılamamıştır kanımca.


Babababak illa taklit edeceğim kızın oturuşunu, duruşunu... ama tabii serde asalet olmayınca benim gibi bir şebek çıkıyor ortaya.

2 Ocak 2014 Perşembe

Okumak güzeldir.

Hani hobilerini sorarlar ve başlarsın “sinemaya gitmek, kitap okumak …” DITTTTTTTT

Hayır yavrum evladım okumak bir hobi değildir bir yaşam biçimidir. 

2013'ü gömdük... Yaşasın 2014!

Arca takriben sekiz defa hasta oldu. Son olarak portföyüne sinüzitin de eklenmesiyle "bitti artık" diyenlere nanik yaptı. Ancak bütün yazı hiç hasta olmadan geçirmesi, "bu çocuğa bakamıyoruz anneannesi ve babaannesi daha iyi bakıyor" düşüncesinin belleklerde yer edinmesini sağladı.

Yeliz zatülcenp olarak on gün yattı ve bir üç gün de anjin olarak yattı. Uzmanlar yelizin artık yaşlandığında hemfikir.

28 Aralık 2013 Cumartesi

Yılın son günleri

Yılın bu zamanlarını çok seviyorum. Her ne kadar an itibariyle hastalıktan kafamı kaldıramasam da seviyorum. O kadar kötüydüm ki, yılbaşına kadar bütün yıllık izinlerimi aldım. Biliyorum, eşek gibi maillerime bakacağım, beş yüz tane filan telefon gelecek ama yok hasta hasta işe gitmeyi denedim olmuyor, hastanelik olacağıma varsın tatilde biraz çalışayım, napalım.
Dediğim gibi yılın bu zamanlarını seviyorum. Yılbaşı ağacının yanıp sönen ışıkları simli süsleri… romantizm değil lan, insanın içini sevinçle dolduruyor. Bilmeyenler için söyleyeyim, dinimizde çam ağacı süslemek olmayabilir ama kültürümüzde var. 21 Aralık Türkler için günlerin tekrar uzamaya başladığı gün yani güneşin dünyayı tekrardan ısıtmaya başlamasının bir kutlamasıymış. Türkler, akçamları süsler, çaputlar bağlar, tanrılarına hediyeler koyarlamış. Sonra Hristiyanlara geçmiş Türkler üzerinden. Yani gavur icadı filan değil. Dolayısıyla batı özentisi olmuyoruz, sadece yeni bir yılın gelişini kutluyoruz.