28 Eylül 2009 Pazartesi

Pazar gezmeleri

Büyümelerini seyretmek oscarlık bir yapıta ömür boyu tanıklık etmek gibi.

Daha dün gibi ilk dişini çay kaşığı ile tıklatmak suretiyle emin oluşumuz. Şimdi köpek dişlerinin sancısını çekiyoruz. Öyle ki cumartesi gecesi hiç uyumadım, zaten 2 gibi yatmıştım, daldığım anda tekrar kalkacağını bildiğim için bir süre sonra uyumanın anlamı kalmadı. Sabah kahvaltısından sonra Arcayı uyutup kafayı yastığa gömdüm. Kore seyahatlerinde uçakta maske verirler, hiç kullanmamıştım ama iyi ki atmamışım şimdi gündüz uykularımda takıyorum, komik oluyor ama napalım... Öğleye kadar toparlandık. Dışarı çıkmak istiyoruz ama bi taraftan da yorgunluk her yer kalabalık... Derken telefon, alt kat komşumuz Nazlı. Cansu ek gıdalara geçmiş, 15 dakika kadar sohbet ettik, onlar da aynı bizim gibi hem "hava güzel çıkalım", hem "otur yerinde boşver" arasında sıkışmışlar.

Bi gayret açık havada kahve içeriz en azından deyip sözleştik. 45 dakika sonra hazır olacaktık güya tam 1,5 saat sonra inebildik. Arca uyudu, Cansu güzelleşmiş filan derken saat çoktan 5 olmuştu. Tenha bir cafe'de bişeyler atıştırıp sohbet ettik. Cansu'nun eski ağlayan halinden eser yok, zaten ne zamandır bizim kata sesi gelmiyordu. Arcayla salıncağa bindik, çoook keyifliydi. (kilo vermem lazım salıncağın oturağına sığamadım:) Bol sohbet... Sohbet öyle tatlıydı ki kahveleri evde içelim diye sözleştik. Arca tüm çabalarımıza rağmen arabada uyuyakaldı, hatta uyumak için ağladı:( eve geldik, Arcayı İlkerin kucağında iken soydum, pijilerini giydirdim, emzirdim, hala uyuyor. 10 dakika sonra Nazlılar geldi, Arcayla cansu sözleşmiş gibi arabada uyumuşlar, ve yine sözleşmiş gibi uyandılar. Serdik oyun halısını, biz kahve içerken bıdıklar oynadı. Arca şimdiden oyuncaklarını paylaşmamak konusunda azimliydi. Köpeğini pandasını cansuya verirken öyle pis baktı ki geri koymak zorunda kaldık. Onları yanyana görmek bi defa daha zamanın nasıl geçtiğine şaşırttı bizleri. Çok değil, birkaç ay sonra gerçekten birlikte oynamaya başlayacaklar. Sonra peşlerinden koşmaya başlayacağız, hatta gün gelecek Arca "Cansuyla sinemaya gidebilir miyiz" diye izin isteyecek, arabayı kaçıracaklar ve bizler onların hızla büyümesi karşısında bugünleri gülümseyerek hatırlayacağız.

5 yorum:

  1. geçen gün ilkayla konuşurken dedim ki "arcayı ve yelizi ilk gördüğümde tuna, 6,5 aylıktı. haa işte doruk kadardı" tuna şimdi koca herif kıvamında bir toddler oldu. daha dün değil miydi ayol bu an??

    YanıtlaSil
  2. bir de hala kilo vercem deme yahu? 50 nin altına inmene ne kaldı şurda??

    YanıtlaSil
  3. hakkaten kilo vericem diyip sinirim bozma Yelizzz :)

    ben bu arcaya resmen asigim yaa, tatlim benim harikaa

    YanıtlaSil
  4. kilo konusunda Hülya ve Kiraz'a katılmamak mümkün değil...
    arca tatlısını öpüyorum, bol gezmeler diliyorum :)

    YanıtlaSil
  5. yapmayın arkadaşlar, tamam kiloların büyük kısmını verdim, nankörlük etmiyorum ama hala doğum öncesi kiloma 4 kilo var, orda kaldık yani:)) illa ki gidecek ama derdim bu iştah açıklığından kurtulabilecek miyiz??

    YanıtlaSil