Mazhar

Küçüktüm, Arca kadardım sanırım… “Mazhar’la evleneceğim” diyordum. Büyüyünce Mazhar’la evlenecektim. Evli çoluklu çocuklu babam yaşında koca adam olmasının benim nazarımda bir ehemmiyeti yoktu. Özkan ve Uğur da bize akşam oturmasına gelebilirlerdi. Ama ben Mazhar’la evlenecektim. O yaşta kız çocukları babalarıyla evlenmek isterler ya benimki de o psikoloji herhalde. Oyuncak gitarım vardı ve aynı onlarınki gibi bol kesim bir pantolonum, tüm gün didaydidaydayyy şarkısını ezberlemiştim, MFÖ’nün dördüncü üyesi bendim ama onlar bile bilmiyordu bunu.

Büyüdüm tabii ama hala Mazhar fanatikliğim bitmedi. Sırf bu yüzden NEFRET ETTİĞİM adamın programını bile izliyorum yav sanatçı hayranlığında zirve! Ama arkadaş adam da süper değil mi yav… Kime dönerlerse o ikisi, illa ki onları seçsin yarışmacı istiyorum. Onlar kimi takımlarına isterlerse alsınlar, tamam mı? Kendi aralarına çekişmelerinin hastasıyım, özellikle Mazhar’ın huysuzluklarının ve Gökhan’ı filan paylamalarının…

Onlardan gayrı hiçbir jüri üyesini de sevmiyorum. Ebru Gündeş denen insan, kocası olacak adam yüzünden benim için bitmiştir. Hadise ise artık temcit pilavından farksız. Seneden seneye tek değişen şey kadının vücut ölçüleri, o kadar… Gökhan’ı da sanatı (tabii hepsinin sanatını ayrı tutuyorum) dışında tanımam etmem, yorum yapamıyorum ama o Acun denen adamdan resmen nefret ediyorum. Normalde TV bile izlemeyen bir insan olarak özellikle bu programa bakmamam lazım ama işte çocukluk aşkım orada ne yapabilirim…

Geçen akşam koltukta yayılmışım, Mazhar iki çift laf etse de dinlesem diye kulağım televizyonda gözüm telefonda takılıyorum. Birden bir aydınlanma geldi, üstüme iyilik sağlık.. Bir distopyanın sahne arkasında hissettim kendimi. Gökhan arabesk söylüyor, Ebru derhal yanaşıyor, Ebru zaten bu dünyanın en iyi ses sanatçısı ya maşallah hiç susmuyor, herkesler dünyayı unutmuş, yarınki gazetelerde çıkacak mesela, Gökhan’ın arabesk performansı filan… Hadise kendinden geçmiş, Acun denen adamın suratında “ratingler artıyor oh oh” ifadesiyle karışık bir gurur… Seyirciler mest… Başka bir dünya orası, kızlar büyüyünce Hadise olmak istiyor, oğlanlar Gökhana özeniyor, para bol, bol bol eğlence var orada, evlerinde izleyenlerin yüzlerinde gülümseme, geçici mutluluklar servis ediyorlar bizlere, gaz gibi osurunca kayboluyor ama olsun kısacık bir süre o eğlencenin büyüsüne kapılıyoruz, oh be evimize gelmişiz, Gökhan bizim için arabesk performansı icra ediyor…

Öyle işte…

Bunu her gece izleyince beynin pamuk gibi oluyordur, pifff… Yarın sabah sen o tıkış tepiş otobüslerle işine yetişmeye çalışacaksın, Ebru da 400.000 TL’lik giyim eşyası satın alacak, ama Gökhan’ın performansı iyiydi değil mi? Ofiste muhabbetini bile yaparsın.

Mazhar? Mazhar’a laf yok, dalarım. O benim en bi’ sevdiğim en bi’ üstün insan… Ah be Mazhar…