15 Mayıs 2023 Pazartesi

Biri umut mu dedi?

 Umudumuzun kalmadığı onlarca durumun içinde yurtdışına taşınma kararı almıştık. Tam da “bu ülke bizim değil, bizi öldürmek isteyenlerin ülkesi” kafasıyla alınmış bir karardı. Gezi ile darbe girişimi arasında bir zaman diliminde senelerce konuşulmuş, sindirilmişti. Ani değildi, ama netti. Umudumuz kalmamıştı, öyle sanıyorduk ama Belçika’ya taşındığımızdan beri defalarca umutlanmışız. Nerden mi biliyorum? Çünkü defalarca umutsuzluğa dönüştü o umutlar. Hayalkırıklıklarında fark ettik. Bir de üzerine kızdık kendimize, ne diye umutlandık diye.


Beş yıldan fazla oldu, geldiğim için hiç pişman olmadım ama kendime şaşırdım, umut beslemeye devam ediyor olmama şaşırdım. İnsan ikametini değiştiriyor da, sevdikleri için kalbinin sızlamasını değiştiremiyor. Bugünden sonra yurtdışına yerleşmek isteyenler artacaktır, onları çok iyi anlıyorum, haklılar, lakin kalplerin sızısı gerçeğini de bilsinler isterim, umutlar tükendi sanılırken hiç tükenmiyormuş, farkında olsunlar isterim. İsterim ki, bir gün dönecek bir ülkemiz kalsın, umutlar tükenmesin. 



Bize düşen umutla devam etmek.

Kızkardeşlerimiz için

Çocuklarımız için

Kızlarımız için

Bir gün eğer istersek dönecek bir ülkemiz olması için.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder