Her bunalmış ananın hayali : Paralel Evren

Arca nekahet döneminin üçüncü haftasında, katiyen evden çıkmamasına (hastalıktan çıkamamasına) ve okula gitmemesine rağmen yine boğaz enfeksiyonu olarak üstün başarı madalyasını almaya hak kazandı. Kendisi, daha bir hastalık bitmeden yenisini başlatabilen türünün tek örneği olmasıyla tanınıyor.


Ateş sinsiden 38’i geçince kıllanmıştık zaten.

Anneye yapışmalar, iştahsızlık…

Sabah doktordan önce biz muayenehanesindeydik. Boğaz enfeksiyonu ama yok hastane tecrübe etmiş bu ana baba öyle bir ışıklı alet ile boğaza bakmayla tatmin olmaz, illa ki çocuğunun orası burası delinsin, kanı alınsın ister. Evet, biraz gaddar olabiliriz ama çok çektik valla hiç umrumda değil, iki ağlar bir susar. Her türlü tetkik için kocaman bir tüp kan alındı bu defa. Sonra bir de idrar testi.

Sonuçlar birkaç saate çıkacak.

Bu arada fark ettim ki ben çok pis bir tiryakiyim. Sabahtan beri kahve içemedim diye başım çatlayacak. Türk kahvesi kesmedi, filtre kahve içiyorum. Ben o dokuz ay ve üstüne emzirdiğim bir yıl boyunca nasıl kahvesiz durmuşum, hayret!

Ve acılar içinde fark ettim ki… Pek anne olmak istemiyorum bu aralar. Utanmıyorum, gerçeklerden utanacak değilim, üzülüyorum ama utanmıyorum. Emekliliği olmayan bir işin içine battık ama bir günlüğüne Külkedisi olmasam da bir prenses olsam, saçımı kestirebilsem mesela, röflemi tazeletebilsem…Sonra biraz kendim sadece kendim ile ilgilenebilsem, paralel evrendeki yeliz hali hazırda doğurmamış sadece kendi için yaşayan biri olsa ve ben bir günlüğüne o paralel evrende yaşayabilsem.

Sonra çikolata kokulu ıslak dudaklar tarafından gerçek dünyaya dönmeye hazırım, sadece bir gün.

Ulen kafeinsizlikten başım tuttu dedim, kahve o kadar koyu ki kaşıkla yesem de olurdu :P

Ben kaçar!