Azmin kitabını yazıyorum şerefsizim

Demiştim ya bu herif uyumuyor, dalacağım kendisine… Evet daldım. Hemen despot anne mode on yaptım. Bak en başarılı olduğum konu, demek içimde var despotluk. Anlattım güzel güzel, bak evladım kitap okuduktan sonra ben yanında oturacağım sen uyuyacaksın, hani okuldaki gibi.

Yemedi tabii.

Bundan sonrası fiziksel darp, psikolojik şiddet, vicdan sömürüsü, “bak travma geçiririm, manyak olurum” sinyalleri, trajedi, komedi, anarşizm içerikli bir filme dönüştü.

Bir de güçlü şerefsiz, atlıyor boynuma sanırsın yağlı güreş yapıyoruz, bırakmıyor, kafamı yastığa gömüyor. Gülüyorum ama ay sinir oldum, manyak mı ne!

Üzerime birkaç beden büyük gelen “sakin anne” çizgimi korumaya çalışıyorum, anlatıyorum, “bak yavrum yanındayım, çıkmıyorum, sadece yanında yatmıyorum” diyorum, basıyor yaygarayı. Gören de etinden et koparıyorum sanacak, nasıl ağlıyor. İlker gelip sakinleştirmeye çalışıyor.

Zırt pırt çişi geliyor, susadığı aklına geliyor.

Hadi diyorum iki dakika sarılalım öpüşelim, yine el ense çekiyor hop tuş! Yaklaşık bir saatin sonunda o uyuyup ben de odadan çıktığımda kendimi pehlivan gibi hissediyordum.

Bunlar bana koyar mı be! Daha da gaza getirir, azmin kitabını yazıyorum burada!

İki gecenin sonunda pufta oturmama izin verdi.

Yalnız dün gece pufta uyuklamışım, kanımca Arca "beni" uyutarak ritüelini tamamladığını düşündü ve sorunsuz uyudu.