Gelenekselleştirilemeyenlerden miyim?

Oradan bakınca nasıl görünüyorum bilmiyorum ama annelikteki tutarsızlıklarımdan cilt cilt tez yazabilirsin.
Aslında olay şu...
bir tarafta çocukluğundan beri gördüğün bir annelik modeli var.
Diğer tarafta olması gerektiğini düşündüklerinle beynini doldurduğun kitaplar dolusu bilgi.
Ne kadar içselleştirdiğini düşünsen de, genetik kodlarına işlenmiş geleneksel model kriz anlarında hortlayıveriyor.

Keyifliysem cool takılabiliyorum, okuduklarımı aklıselim bir şekilde uygulayabiliyorum ama var ya kafa binbeşyüz ise içimde geleneksel canavar küllerinden doğuyor ve böğürmeye başlıyorum.


Nitekim geçen akşam yemekle alelacele uğraşırken Arca’nın su pompası ile oynamasına acayip fitil oldum. Ne olacak? Sular dökülecek, üst baş değişecek, yerler silinecek… iş çıkacak.

Başladım söylenmeye “yapma Arca bak hemen çıkmamız lazım”

“Neden yapmayayım?”

Aramızda geçen benzer birkaç cümlelik repliğin akabinde baktım tartışmayı bir yere vardıramıyoruz, başladım böğürmeye;

“İŞ ÇIKARACAKSIN BANA! BEN TEMİZLİYORUM YERLERİ HABERİN VAR MI SENİN!!!”

Cüce gayet sakin “yoo ben temizliyorum”

Kaldım öyle...

Harbiden yav, dökünce o temizliyor!

Çocuğu ev işine koşmuyoruz elbet, iş başka.

Kitaplar der ki, “çocuklar bir yeri mi boyadı? O halde eline bezi ver silsin, sen silme, o silsin ki bir daha yapmasın”. Laf aramızda uzmanların tembel anneye hizmet eden önerilerini tek geçerim arkadaş! Neyse, şimdi Arca boyar, sildiririm, döker temizletirim, saçar toplatırım. Uzmanların sözünden katiyen dışarı çıkmam.

Çocuğa -öğretiyorum eğitiyorum ayaklarına - iş yaptırmak iyi hoş da, şöyle ağzımın tadıyla anamın vaktiyle bana söylendiği gibi bir söylenemiyorum şu velede yav, çok pis koyuyor.