İzmirliler yazlığa gider

İlk fark ettiren Elvan olmuştu. Ankara’da insanlar tatile gider demişti. Otele gider, iki haftalığına pansiyona gider ama tatile gider. İstanbullular da öyledir. Ama İzmirliler tatile gitmez.

İzmirliler her Cuma (iyimser mi oldu? Hatta Perşembe :P) yazlıklara taşınır. Pazar akşamları hatta Pazartesi sabahları da şehre geri dönerler. (Misal bu sabah çevreyolu trafiği Buca sapağına gelmeden başladı, ŞOK!)

Bir tür göçebe hayatı. Haftalık göçebeleriz biz! Perşembeden başlar hazırlıklar, küçük bir çantaya giyecekler konur. Kasaptan et temin edilir, evet mangalsız yazlık olmaz! Cuma işten biraz erken çıkılır, yollara düşülür.

Her şey ayağını çime basmak, denize sokmak içindir. Geçmiş haftanın stresinden kurtulma ayini yapar İzmirli.


Ben bu hafta şanslıydım. Arca ile sürekli oynayan, ona kitap okuyan bir Duru vardı hanede. Sonra Çukuraltı pazarı için annemi ayarladım. Güneşin beynimizi pişirdiği iki buçuk üç arası kafalarında şapkalar ellerinde pazar arabası, boş pazarda alışveriş yapan iki kadın bizdik. Pazar o kadar boştu ki “dönüşte senden alırız” deyip başkasından alışveriş yaptığımız pazarcılar yolumuzu kesti, “hani benden alacaktın” diye. Anında arazi :P

Arca?

Duru’nun doğum günü partisinde, Duru’nun güzel arkadaşlarına hava atacağım diye iki dilim pastayı nefessiz bitiren O!

Üç tekerlekli bisiklet virtüözü O!

Üç saatlik öğle uykularında enerji toplayıp o park senin bu zıpzıp benim enerjisini harcamaya çalışan O!

Sahilde mısırları gevrekleri ekmeksiz götüren O!

"Ben burada Duru'yla kalacağım" deyip bizi heveslendiren sonra da yan çizen yine O!

Alacağın olsun cüce biz de seni bırakıp vınlayacaktık!