“Daha Sade bir hayat”

 

Ne diyordum?

"Daha sade bir hayat" kitabı sadece “eşyalarınızdan kurtulun, bak nasıl mucizevî sonuçlar alacaksınız” vaadinde bulunmuyor, yaşamda sadeliği eşyaya indirgemiyor, bizler için sıradanlaşan amma velakin çocuklarımızı ciddi strese sokan kaostan da sıyrılmak gerektiğini anlatıyor.

O öyle bir stres ki günümüzde pek çok çocuğun ilaçla tedavisine başvurulan “dikkat eksikliği ve hiperaktivite” sorunlarına yol açıyor. Ben demiyorum, kitap diyor : ) Demekle kalmıyor, hayatı sadeleştirilen önceden dikkat eksikliği ve hiperaktivite teşhisi konmuş çocuklarda ilaçsız iyileşmelerin görüldüğünü de araştırma sonuçlarına dayandırarak açıklıyor.

Sadeleşmek tüm hayatımıza yayılması gereken uzun bir süreç..

Bir yerden başlamak lazım.
Ben sığ sulara ayaklarımı soktum önce ve ilk adım olarak sadeleşmeyi eşyaya indirgedim. Daha doğrusu Arca’nın eşyalarına.

“Sadeleşmek” benim için yeni değil aslında. Periyodik olarak sadeleşirim ben: )

Bakınız; ünlü “Detoks Üçlemesi”.
Bakınız; “5 adımda oyuncaktan yana sadeleşme rehberi”

Sağdan soldan edindiğim bilgi kırıntıları ve tamamen içgüdülerimle hareket ediyormuşum, kitaptaki açıklamalar ziyadesiyle hoşuma gitti. Fosforlu marker ile işaretlenmiş birkaç alıntı cümle;

“Çok fazla oyuncak çocukların kendi dünyalarını keşfetme becerisini kısıtlar.”
Etrafta fazlaca eşya bulunması, çocuklarda konsantrasyon bozukluğuna neden olurmuş.
“Çocuklarımızın zihinlerini ve oyuncak sepetlerini önceden düşünülmüş “hayal gücü” numuneleri ile doldurmazsak, kendi hayal güçlerini zenginleştirme özgürlüğüne kavuşurlar.”
Oyuncak üreticileri çocuklara teknolojinin son harikası janjanlı oyuncaklar sunarak hayal güçlerini kısıtlıyormuş. Ve ilginçtir, çocukların duygusal bağ kuramadığı oyuncaklar da işte bu çok fonksiyonlu oyuncaklar olurmuş, bunlar daha çabuk zarar gören daha çabuk tüketilen oyuncaklarmış.

“Çocuklar oyun oynamak için çok fazla oyuncağa veya belirli bir oyuncağa ihtiyaç duymazlar, en çok ihtiyaç duydukları şey serbest zamandır.”
Çocukları rahat bırakmalı, boş zaman vermeliymişiz ki kendi oyunlarını kendileri yapılandırsın.

“Hayali oyunlarda çocuğun kullandığı malzemeler ne kadar detaylı olursa çocuk da hayal gücü kaslarını o kadar az kullanır.”
Basit, sade oyuncaklar çocukların onları geliştirmesine hayal güçleri ile biçimlendirmesine olanak tanırken karmaşık oyuncaklar çocukları yorar ve köreltirmiş.

Benim için bir başka yenilik ise kitabın bu sadeleştirmeyi tek başıma yapmam konusunda verdiği cesaretti. Zira ben şimdiye kadar oyuncak ayırma işini hep Arca ile yapmıştım. Onun eşyalarını ondan habersiz kaldırmak içime sinmemişti.

Kitap, “özellikle o yokken yapın” diyor.

Bu gazla önce kırık dökük oyuncakları, sonra artık yaşının geçtiği oyuncakları, derken çok ses çıkaran, hazır gıda gibi önüne sunulan oyuncakları ve hatta ne zamandır elini bile sürmediğini tespit ettiklerimi hunharca tıktım yatağın altındaki bazaya.

“Nerde benim bilmem ne oyuncağım?” diye yeri göğü inleteceğinden neredeyse emindim. Kitap sormayacağına garanti veriyordu, ben "hadi ordan" diyordum.

İki hafta geçti üstünden, hala bir tanesini bile sormadı.

İnanılır gibi değil.

Şimdi oyuncak namına sadece, Legoları, oyuncak arabaları, hayvan figürleri, kutu oyunları, puzzle ve hafıza kartları ile boya kalemleri kaldı. Var ya bu kadarı bile yetiyormuş:)

Asıl korkulu rüyam kitaplardı. Oyuncakların bazılarına gönüllü veda etmesine rağmen Arca, kitap değiş tokuşuna ve hatta kütüphane fikrine bile sıcak bakmayan bir garip oğlan. Anası desen kitap için kesenin ağzını sonuna kadar açmaya hiç tereddüt etmeyen bir cins olunca evdeki kitap sayısı yüzün üzerine çıkmış.

Geçen “hadi kitap seç Arca” dediğimde, dakikalarca kitaplıkların önünde durup, tek kitap seçemeyip, suratında acı çeker bir ifade ile, “annem çok kitap var seçemiyorum” diye ağlamaklı olmasaydı, kitaplara yine de dokunamazdım kanımca.

Dokundum, hem de oyuncakları acımasızca kaldırdığım o gün kitapların yarısından fazlasını eledim.

Bil bakalım ne oldu? Evet doğru tahmin o kitapları hala sormadı. Ona sorsan “aa bunu seviyorum, ooo onu kimseye vermeyelim, neee olmaz hadi şimdi okuyalım”larla daha bir süre odadaki kitap yığınını beslerdi.

Kitap çok kutsal geliyor bana, söz konusu tüketim çılgınlığı olduğunda oyuncaklara göre daha masum geliyor. Daha doğrusu geliyordu.

Kitap okuma zevkinin yerini serinin bilmem kaçıncı kitabına herkesten önce sahip olma dürtüsü alıyorsa, tüketim çılgınlığı “kitap masumiyeti”ni de kirletmiş oluyor yazık ki…

"Ne o yoksa artık kitap almayacak mısın Arca'ya?" Deli misin abicim daha yeni bir liste oluşturdum puhahahah iflah olmam ben:)

görsel: http://www.dogankitap.com.tr/kitap/Daha+Sade+Bir+Hayat-1568