250 gr tuzlu çağla badem

Çok boktan hissettiğin zamanlar olur hani, hani geçmiş on senenin muhasebesini yaptığında birkaç pişmanlık arka arkaya sıralandı mı, daral gelir. Hani hava da lodos da iyice bastı mı, hönküre hönkere ağlayasın gelir. İki damla gözyaşı süzülmesin diye salak saçma şeylerle ilgilenmeye çalışırsın.

İşte öyle zamanlarda hiç soru sormadan arabayı kenara çekip sana bir torba tuzlu çağla badem alacak bir insanın olacak abicim. Yoksa inan ki bu hayat çekilmez!


250 gr çağla bademi sayfiye yolunda paylaştın mıydı, “bugün de hiç sosyalleşesim yok” dediğin gün neşen yerine gelir. Tuzlu çağla bademin ve onu en sevdiğinle paylaşmanın tedavi edemeyeceği pişmanlık yoktur.

Bir de dört yaşında bir yer cücesinin ağaca tırmanıp ceplerine doldurduğu eriklerin : )

Ne alaka deme bacım! Ben çocukken eriği çağla bademin ermişi zannederdim. Ee okulun önünde aynı amca önce çağla badem satardı sonra o el arabasına erikleri koyardı, çağla bademler eriğe dönüşür gibi gayri biyolojik bir tezim vardı ve ben epey süre buna inandım.

Güleni, “salak lan bu kadın” diyeni tepelerim! Ben çocukken serçeleri de kumruların çocuğu sanırdım. Eee annemin balkona koyduğu ekmeklere hep birlikte geliyorlardı, ailecek!