Adamı strese sokmayın kardeşim, yoga yapın işte!

Strese dayanıksızmışım ben. Geçenlerde yaptığım kişilik testinin sonucu böyle diyor. Aynı testin diğer iki sonucu (çok sosyal ve çok sadıkmışım aynı zamanda) için “evet kesinlikle doğru” derken acele etmeseydim, “yürü git, antin kuntin testler bunlar! dayanıklıyım ben strese! Döverim lan ben stresi” şeklinde saçmalayabilir, testi haklı çıkarabilirdim.

Diyemedim, içimde kaldı. Sadece “hadi ya ilginçmiş” şeklinde konuyu kapattım. İtiraf edeyim fena koydu. “Stresli miyim ben? Strese dayanıklı değil miyim? Zayıf mıyım ulen manyak mıyım?” diyen iç sesimi susturmadım, muhterem kocama sordum. Öyle ya beni benden iyi kim tanır?
Ne dese beğenirsin? “Doğru çıkmış, strese dayanıksızsın” dedi. Gün yüzü görmemiş küfürler saydırdım içimden, “biraz politik ol lan, biraz suyuma git, illa ki dan diye söyleme, yumuşat da söyle, dolandır da söyle, strese sokma adamı!” … demedim. “Nasıl yani?” diyebildim.

“Başa çıkamıyorsun” dedi, “hemen geriliyorsun, strese girdin mi çuvallıyorsun” dedi.

Önce bir hırlıyor insan, kendi hakkındaki olumsuzlukları duymak hoşuna gitmiyor. Senin ciğerini bilen adam söyleyince hele, dayak yemişe dönüyorsun. Zira kaçışın, bahanen yok. O senin aynan ve neysen yansıtıyor, gün gibi. Ve kabulleniyorsun.

Kabullenmek en zor kısım.

Sonrası? “Ben böyleyim, beni böyle kabul et” diyebilirsin. Yani bununla yaşamayı seçebilirsin.

Ya da bunun sende yarattığı olumsuzluklardan rahatsızsan neler yapacağına bakarsın.

Ben rahatsız olduğumu fark ettim. Hani şu “depresyon” ile ilgili yazı var ya, hah işte stresle mücadelede yenik düşenlerin başına gelen şey bu. Bu da bedene, ruha yol su elektrik olarak yansıyor tabii ki. En basitinden dişlerimi sıkıyorum geceleri, inanılmaz rahatsız edici bir şey bu!

Eee ne yapalım bacım? diyen iç sesler kulağımda çınlıyor.

“Ruhunu sev, kendini sev…” demeyeceğim, insanın bunu duyunca dövesi geliyor söyleyeni, hemfikirim.

Ben sana sadece “Yoga’yı hayatına sok” diyeceğim.

Sonra sen burun kıvırıp beni strese sokacaksın. Ben de seni tenhada sıkıştıracağım, sonrasında yaşayacaklarımız iki saatlik yogadan daha rahatlatıcı olacak puhahahah

Şaka bir yana, “Entel dantel öğütlerle bana gelme” deme de dinle.

Uzman değilim, bir halt da bildiğim yok. Evvelden aldığım derslerden aklımda kalanlar, çokça kitabım (aman kitabını okumazsam olmaz:P), bir yoga matım ve iki tane de Ipad uygulamam var, hepsi bu!

İyi gidiyor bence. Misal geçen gün uyuyakalmışım koltukta, bir çene ağrısıyla uyandım, belli ki dişlerimi sıkmışım yine. Yatmadan önce on beş dakika rahatlatan bir egzersiz uyguladım, sabah uyandığımda ağrı kalmamıştı. Eskiden olsa, ertesi gün o ağrı başıma bile vururdu biliyorum.

Yoga, entel dantel takılan kadınların concon bir uğraşı değil katiyen. Herkes yoga yapabilir : )

Adamı strese sokmayın kardeşim, yoga yapın işte NOKTA!

Not: Yoga’ya ilgi duyanların Aslı’nın bloguna uğramalarını tavsiye ederim, ben her anlamda kendisinden çok faydalandım. Tam da yeniden yogaya dönmeye karar verdiğim günlerde yazılarıyla ilham verdi.

Ayrıca bir anketi var, eğitmenlik tezi için yaptığı bir çalışma; yanıtlayın bir faydanız olsun bacım, öperim : ) Anket de bu: http://www.turkiyedeyoga.blogspot.com/

Faydalandığım Ipad uygulamaları: YOGA HD ve YOGA STUDIO (Evren’cim sağ olsun, onun tavsiye ettiği bu ikincisi daha kullanışlı, görsel de bu uygulamadan)