Anne olunca öğrendim

Anne olunca anlar mısın anlamaz mısın bilemem ama eşek gibi öğreniyorsun bazı şeyleri.

Mesela “seni hiç sevmiyorum!”lar zamanla acıların çocuğu tonundan “sen beni hiç sevmiyorsun”lara dönüşüyor.

El kadar velet dersin, allah seni inandırsın seçim zamanı ekranda ağlayan politikacıların duygu sömürüsü bizimkinin yanında devede kulak! Anne olunca sesini yükseltmemen gerektiğini öğreniyorsun. Yiyorsa yükselt, “sen beni hiç sevmiyorsun”la başlayan cümlelerin iç acıtıcılığıyla bak bakalım baş edebiliyor musun?

Anne olunca beş yaş civarı çocuklar arasında “pis” kelimesinin ana avrat düz gitmekle eş değer olduğunu öğreniyorsun. Geçen pislikten saçları parlamaya başlamış bizim oğlanın. Kokması bir kenara, parmaklarını saçlara geçirince parmaklarının şeklini alıyor saçlar.

Şakasına “ıyy annem sen pis çocuk mu oldun” deyivermişim. Ay ben ne bileyim, başladı ağlamaya. İsyanlarda “sen bana pis çocuk diyemezsin”. Doğru yani aslında öyle yüzüne vurulmaz da, e be çocuğum sen de pissin yani,  Allahın bildiğini kuldan mı saklayacağız? Ama yok meğer çok ağır bir hakaretmiş. Akşam İlker’e bir arkadaşımın çok pis tiryaki olduğunu anlatıyordum, antenleri dikti cüce, aaa pis miymiş arkadaşım, pis denmezmiş çok ayıpmış. Anne olunca öğreniyorsun bacım, öğreniyorsun.

Anne olunca bebenin çorbasına doğradığın ekmekleri çorbaya karıştırmaman gerektiğini öğreniyorsun. Yiyorsa öğrenme! İtinayla öğretirler. Hamur mu olsun ekmekler? Ha? Kıtırı mı gitsin! Gitmesin doğra öyle bırak!

Bir de baba olunca öğrenilenler var. Puzzle yapıyorsan birlikte yavruna yardım edeceksin, yok öyle yol göstereyim kendi koysun filan, vallahi allah yarattı demez koyuverir lafı gediğine.

A: Aa hiç yardım etmiyorsun babam!

İ: Arca anlatıyorum ya yardım ediyorum ya babacım

A: Yav bi tane parça koymadın, nasıl yardım etmek o!?

Var ya bir de bunca sene sonra kocan hakkında da acayip şeyler öğreniyorsun. Mesela berber koltuğunda uyukladığını, aynı oğlu gibi : )

Arca berberde uyursa from günün çorbası on Vimeo.