Manyak mısın oğlum sen!

Manyak diyorum sonra bizim oğlan salak dedi kızıyorum, yok benden anne olmaz!

Ama Arca benden son derece memnunmuş öyle diyor. Geçenlerde yatak keyfi yapıyoruz, yani ben uyuyorum o benim yanaklarımı mıncıklıyor, durduk yere “benim annem olduğun için teşekkür ederim” dedi. Manyak işte, sonra ben bu çocuğun orasını burası niye yiyorum? Yerim vallaha hiç! anneyim ben!

Yine başka bir gün oyun oynuyoruz, keyfimiz yerinde hani öyle alışılageldiği üzere bir didişme yok aramızda, durduk yere bir geri bildirimde bulundu sağ olsun; “Annem sen bana kızsan bile ben seni çok seviyorum!” hehe hiç istifimi bozmadım bu arada “yavrucum ben sana değil, bazı olumsuz davranışlarına kızıyorum” dedim, bak nasıl okumuş öğrenmişim yaaaa…. geri bildirim öyle olmaz böyle olur:P

Oyun demişken tüm zamanların en popüler oyunu yakalayıp öpmece ve yakalayıp gıdıklamaca. Evdeki küçük insan manyaklar gibi koşuyor, kafayı gözü yarmadan önce sen onu yakalayabilirsen, soruyorsun öpmece mi gıdıklamaca mı. Tercihini yapıyor ve sen onu yiyorsun. Sen kaçıyorsan ve bir türlü yakalayamıyorsa acayip bir asabiyet yapıyor hatta zırlıyor, ah evladım derken yakalayıveriyor, hep babasının numaraları hep!

Bu zırlama bir vakitler her rekabete dahil oluyordu. Özellikle hafıza kartlarına. Eğer o yeniyorsa – ki utanarak itiraf ediyorum; 5 yaşına gelmemiş bir velede sıklıkla yeniliyorum – tam bir pamuk şeker, küçük beye bir şövalye ruhu peyda oluyor, aklın şaşar. “Ay annem bu kartı sen almış ol, kıyamam” “ay annecim bak Sally de senin gibi kız, al bu senin olsun” … Geçenlerde azmettim, full konsantrasyon yendim bu cüceyi, hem de zevkten Meksika dalgası filan yapıyorum. Kimse kusura bakmasın el kadar çocuk tarafından yenilmek de gururumu kırıyor. Anam bir başlarsın zırlamaya… Neyse epey bir telkin ettik de sonraları yenildiğinde olgunlukla karşıladı. Hatta bir defasında “beni zor yendin, seninle gurur duyuyorum annem” dedi. Manyak işte söylüyorum, pis zor yenmişim, ayak parmaklarımla yenerim lan ben seni!

Geçen İlker arabayı döndürecek, ben de öyle bineceğim, arabada Arca’ya şakasına “oğlum anneni bırakıp kaçalım mı ha?” demiş. Seninki bir başladı ağlamaya ama nasıl ağlıyor nasıl karşı çıkıyor, heyt be yavrum heyt! İlker bozum oldu tabii. Aynı gün İlker arabadan indi, markete filan gitti sanırım, seninki tuttu omzumu “annem hadi kaçalım kaçalım babamı burada bırakıp kaçalım” diye gaz verdi bana. Ne yalan söyleyeyim tercih edilmek güzel şey, yani tabii kocamı bırakmak fikri cazip değilse de duygulanmadım desem yalan olur.

Manyak filan ama en bir çok beni seviyor biliyorum.