Soru: nasıl keşfettin?

Bugün keyifsizim. Aslında çok da değil, yani bilmiyorum.

Çok emek verdiğim çok da keyfimi kaçıran şu yarışmayı kazanamadık. Aslına bakarsan, hiç de umrumda değil, hatta üzüntümün üzerine öyle içten bir "artık kazansak da önemi yok hatta kazanmayalım daha iyi" demiştim ki Allahın sevgili kulu olarak bu duam kabul olacağına neredeyse emindim. Zira bu yarışma ile ekipçe motivasyonumuzun artması hedeflenmişti ama iş başka yönlere gitti. Neyse, o defteri kapattık, işimize bakalım.

Yeni yıla başlamak için iyi bir haber değil.

Gerçi hangi haber iyi ki? Gündeme bakmak depresyona girmek için yeterli. Seçim barajı 10%’da kalmış. İleri demokrasi dedikleri bu olsa gerek! Memleketi dolandıranlar aklanmış, sen daha maaşım ne olacak diye boşuna yor kafanı. Trans bir kadın ölüme atlamış, allah rahmet eylesin, onu buna zorlayanlar da onun dediği gibi allaha havale… ya mizah dergisini basıp cana kıyanlar? Katillere alkış tutanlara ne demeli? Kar yağmış, Sibiryadan soğuk gelmiş, evsizler, sokak hayvanları? Ama yok boşver biz ig’de sahlep fotoğrafı paylaşalım, içimiz romantizmle dolsun…

Hani yani işe mi üzeceksin kendini, al ben sana daha depresif haberler sunayım, üzüldüğüne utan kıvamındayım… Dünyada bunlar oluyorken hala antin kuntin saçmalıklara takana da yuh yani…

Bir de gerçekten insanın keyfini yerine getiren küçük şeyler oluyor. Mesela çalışırken bir arkadaşın sahlep getirmesi ve çayın için getirdiğin çubuk tarçının tüm ofise yetmesi. Sonra eski bir yazına bir yorum gelmesi. Sevgili Necla hanım yazmış, yazılarımı beğendiğini baştan sona okuduğunu söylemiş. Samimi kadınım ben hanımlı beyli konuşmam ama Necla hanımın yaşı, boyunca çocukları tabii ki hürmeti hak ediyor. Böyle "ilk kez yorum yazıyorum…"la başlayan yorumlar veya hiç tanımadığım birinden gelen bir mail ziyadesiyle keyiflendiriyor beni.

Buraların hep dutluk olduğu zamanlarda ben blogları sadece kendisi de blog sahibi olan insanlar okuyor sanırdım, yani körler sağırlar birbirimizi ağırlıyoruz öyle takılıyoruz diyordum. Ama artık fark ediyorum ki, blogger filan olmadan da gayet normal insanlar blog okuyor, takip ediyor. (belki hep öyleydi ben bilmiyordum:P)

Bugün yorumu okuyunca aklıma bir soru geldi: Bu blogu nasıl keşfetti, keşfedenler? Nereden buldular Günün Çorbası’nı? Ne çorba pişireyim diye tarif ararken mi?

Sadece merak ettim, ortayı yaptım, ister taca atarsın ister kaleye şut çekersin, paşa gönlün bilir, ben biramı açıp yanına patlamış mısırımı katık eder, diğer yazıya dönerim, bu ara pek üretkenim hayırlara vesile:)

Ha bu arada;

Tatil postunun pek kısa olduğundan yakınanlar olmuş, yavrum üç günlük tatilin neyini anlatacağım? Aslında oteli nasıl talan ettiğimizi, utanmadan şarabımızı viskimizi yanımızda getirdiğimizi, çocukların it gibi koşmak suretiyle dinlenmeye gelenlerin tatilini nasıl piç ettiğini, Kedi Tarçın ve köpek şefi de anlatabilirdim, dur yav anlatayım bir ara:) yeminle tanıyorsunuz beni gevezeliğimi:)))

Posted with Blogsy