Ev, tatil, yaz

Evin tadilatı bitti. O kadar uzun sürdü ki, aylar önce banyoya seçtiğim seramikleri unutmuşum.

Günlerimiz plan, program, detayla geçiyor. Elimde metre, kalem kağıt, neyi nereye yerleştireceğimin planını yapıp duruyorum. Dördüncü sekizinci kat arası mekik dokuyorum. Sürekli notlar, çizimler, sürekli bir bilgi alışverişi, elimiz kolumuz dilimiz sohbetimiz ev.

Sindire sindire, tadını çıkara çıkara, aceleye getirmeden taşınalım istiyorum. Çünkü bir gün içinde tüm toplanan kolileri bir nakliye kamyonuna yükleyip yine bir gün içinde boşaltıp yerleşme mecburiyeti yok. Aynı apartmanda başka bir eve taşınmanın en iyi tarafı bu olsa gerek. Lakin sindireceğiz derken bir ay daha kira ödemeyelim tabii ki, fazla da sallanmamak lazım.

Ev planı aynı ama yeni evdeki planlar tamamen farklı. Hiç kullanılmayan küçük tuvalet kiler/depoya çevrildi, Arca’nın yatak odası olan oda, çalışma ve okuma odası oldu. Mutfağı İlker çizdi, tamamen değiştirdik projeyi. Şu anda kullanmakta olduğumuz mutfağı nasıl da harcamışız, halbuki çok büyük bir mutfak, insan biraz işin içine girince anlıyor, anlatacağım, ama o bambaşka bir yazının konusu.

İlker bu haftayı taşınmaya adadı. Temizlenen odalara mobilyalar kurulmaya başlandı. Hangi oda kurulacaksa, onun mobilyası temiz gitsin diye akşamları temizliyorum. Zaten Marie Kondo sağ olsun, çekmecelerden hurçlara, banyo dolaplarına kadar her şey düzenlendi. Kitap, oyuncak, ıvır zıvır kolileri çoktan yapılmıştı. Mutfak da kafada yerleştirildi. Geriye sadece tabak, bardak yıkanıp yerleştirilmesi kaldı. Olur, olur hepsi olur…

NA, oğlunun ranzasını getirdi dün. Evet, Arca ranza diye tutturmuştu, ikinci el bulduğumuza acayip sevindik. Telefonla sürekli konuşuyoruz ama üç aydır görüşememiştik, NA, Arca’yı görünce şok oldu. Çünkü bu yaz iştahı ziyadesiyle açılan Arca, neredeyse otuz kilo çekiyor kantarda. Aralıklarla yazın bir ayını anneanne dede yazlığında geçiren Arca, anneanneden en sevdiği yemekler, dededen dondurmalar, bahçeden domatesler, ara öğün meyveler, sahilde süt mısırlar derken iyice semirdi. Bir de düşün ki, saatlerce denizde yüzüp bisiklet biniyor. Geçen hafta oradaydık, bir insan denizin içinde üç saatini geçirebilir mi? Hadi o geçirdi, ya ben?! Dalgalarla oynayacağız derken cıcığımı çıkardı yeminle! Sonra hafta içi teyzesi ve durucuğuyla bisiklet idmanı yapmış, marifetlerini anasına göstermesin mi? Gösterdi sağ olsun altı yedi kilometre bisiklet sürdük. Bir o kadar da İlker’le gezdiler. Bu kadar hareket etmese, kanımca obez olur. İlker okul başlayınca kilo verir diyor, vallahi ben korkuyorum. Bakalım göreceğiz.

Bu yaz, Arca özgürlüğünü ilan etti. Anneanne yazlığına gitmediği zamanlar, kah babasıyla şantiye, tadilat işlerine koştu, kah teyzesine gitti, Duruyla takıldı, kah babaannesine gitti, ya da birlikte bizim evde takıldılar. Tabii bir de ben bazı haftalar birkaç gün izin alıp yazlığa götürdüm kendisini… Tam bir serseri mayın gibiydi ve hayatından son derece hoşnuttu. Önümüzde bir ilkokul birinci sınıf heyecanı var. Yok sanıyordum ama varmış, geçen döküldü cüce;

Heyecan var mı diyorum, tedirginmiş, öyle diyor.

Okula başlayınca karne verecekler mi, diye soruyor. Maalesef diyorum. Ama önemli olan senin öğrenmek için çaba göstermen ve öğretmeninin verdiği görevleri yerine getirmen, karne çok küçük bir ayrıntı sadece diyorum. Biraz rahatlıyor mu ne, “haaa biliyorum” diyor kapatıyor konuyu.

Bizim evin halleri işte böyle…

Taşınma tüyoları

Mutfak düzenleme sanatı

Ve çok daha fazlası yakında pek yakında bu sayfada:)