Kimle yemeğe çıkmak isterdiniz?

Sosyal paylaşım siteleri her zaman tukaka değil. Mesela facebook’ta çok güzel makaleler çok iyi videolar bulma şansınız olabiliyor. Geçen akşam bir video izledim. Bir araştırma için sanırım, katılımcılara “ölmüş veya yaşayan herhangi biriyle yemek yeme fırsatı verilse, kimi seçerdiniz?” diye soruyorlar.

Önce yetişkinleri alıyorlar içeri. Karı koca bunlar. Cevaplardan cevap beğen. Ünlülerin, sanatçıların isimleri uçuşuyor havada. Sonra çocuklarını alıyorlar kamera önüne. Aynı soruyu onlara soruyorlar. İstisnasız her çocuk “ailemle” cevabını veriyor. Ebeveynlerin yüzlerindeki ifade görülmeye değer.

Çocuklarımızı bizi seviyor, bizi diğer herkesten daha önemli buluyor, bizimle vakit geçirmeyi dünyadaki diğer herkese tercih ediyorlar.

Peki biz ne yapıyoruz? Dışarıya yemeğe gittiğimizde yanımıza tabletleri alıyoruz. İki çift sohbet edelim diye ellerine tutuşturuyoruz. Ben de yapıyorum. Kimseye bok atmıyorum yani.

Seneler evvel, Arca’nın elinetelefon/tablet vermediğimiz keyifli zamanlarda atıp tutmuşluğum oldu, inkaredecek değilim. Taze annelere mahsus bir ukalalık oluyor bazen. Ama o yazıda da yorumlarında da anlattığım gibi, anne oğul yemeğe dışarı çıkıyorsun, baş başasın. Üstelik oğlan en az on yaşında yani, seninle memleket meseleleri üzerine bile konuşabilir ama sen ne yapıyorsun, birer aygıtla arana set çekiyorsun.

Hani dedim ya, biz de yapıyoruz, evet yapıyoruz. Mesela çocuklu iki üç aile bir araya geldiğimizde kafamız dinlensin diye ipad’leri yanımıza alıyoruz. Ama artık son çare olarak. Çünkü boku çıktı.

Lokantaya oturduğun an ver ipad’i eline, yemek bitince al, hiç niye oynuyorum demezler. Çünkü o yaştaki çocukların bir otokontrolü olabilmesi mümkün değil. Dediğim gibi biz de bir ara bokunu çıkardık. Hatta evde sınırlı oynuyor diye Arca arkadaşlarla dışarıda takılma fikrine bayılıyordu, sınırsız ipad! Neyse fazla abartmadan ipleri elimize aldık. Yanımıza boya kalemleri, boyama kitapları ya da kağıtlar alıyoruz. Sohbet etmek istemeyince sıkılmasınlar diye, ama bazen de sadece sıkılıyorlar. Olabilir, sıkılmalarında da bir sakınca yok. Boş durmak iyidir.

Ya da keşif. Lokantada onları görebileceğimiz bir sınır çiziyoruz, sonra onları keşfe gönderiyoruz. Gördüklerini de ara sıra gelip bize saymalarını istiyoruz, bir nevi içtima. Bu onları müthiş oyalıyor. Ve son çare ipad. Nadiren ellerine ipad almadıkları da oluyor. Ve biz Arca ile baş başa yemeğe gittiğimizde henüz eline ipad vermedik. Çünkü sohbet ediyoruz, Arca’nın gevezeliğinden genelde monoloğa dönüyor ama :) diyeceğim şu ki; bir daha yemeğe çıktığınızda çocuğunuzun eline ipad verirken düşünün, tablet için yalvarıyor olsa bile aslında onun için birlikte yemek yemek isteyeceği kişi sizsiniz, ipad değil.