Alışveriş sorunsalı

Giyim kuşam ihtiyaçlarınızı nasıl tedarik edersiniz? Ben mümkünse hep internetten tedarik edeyim. Zira geçen akşam yaşadığım indirim günleri AVM fiyaskosundan sonra daha da mağazalara gitmem.

Tamam baştan alıyorum.

Her şey Arca’nın kankası Poyraz’ın sünnet düğünü kararı ile başladı. (Sünnet düğünlerine olan muhalefetim hakkında burada fikir beyan etmeyeceğim, anasına bizzat düşüncelerimi aktardım.)

En önemli sorun “sünnet çocuğunun kankasının anasının ne giyeceği” idi. Tamam, düğün evi için değildi ama benim için öyleydi, o “ana” bizzat kendim olunca… Önce tüm serinkanlılığımla (daha doğrusu yüzsüzlüğümle) Poyraz’ın ana-babasının düğünü için alıp yedi senedir, nikahtan kokteyle, bayi toplantısından düğüne, her etkinlikte giydiğim küçük siyah elbisemi giyeyim dedim, hem herkes için bir nostalji olurdu ama yemedi. Ay ne yapayım alışveriş sevmiyorum. Aslında seviyorum ama mağaza mağaza dolaşmayı sevmiyorum. Geçmiş benden. Ben her sezon başı ihtiyaçlarım doğrultusunda belli birkaç markanın internet sitelerinden beğendiğim parçaları bir wishlist’te toplayıp indirim zamanı bir tıkla sipariş eden değişik bir tüketici profiliyim. Trend moda vs… benim dışımda gelişiyor. O kadar zamansız bir stil takip ediyorum ki, kapitalist çarkın dönmesi için o kalitesiz konfeksiyonları üretmeseler, senelerce giyerim aldıklarımı. Yazık ki annelerimizin bir kazağı on yıl eskitemediği zamanlara yetişemedik.

Ne diyordum? Sünnet düğünü için kıyafet… Eh en son yedi sene evvel abiyemsi bir elbise almış olduğum için bu piyasanın oldukça acemisi kalmışım. Zira el alışkanlığı ile internetten sipariş ettiğim birkaç parça elbise üzerimde korkunç durdu, haliyle iade (yaşasın cayma hakkı, yaşasın tüketici hakları)… Demek bu abiye modasının olayı başkaymış, gidip deneyeceğiz mağazada, dedik benim muhteremle vardık AVM’nin birine.

Abovvv… indirim zamanı o mağazaların hali ne öyle? Aman yarabbi, milletin elinde paralanıyor kıyafetler. Hani bizim Hataydaki semt butikleri yeminle daha iyi perakendecilik sunuyor. Bırak bir şey denemeyi, tek parça kıyafet bulamadım, çıktım. Koton’a girdik. Dilek Hanif’in abiye koleksiyonu var, biliyorum. Fakat mağazada yürüyemiyorsun. Çünkü istila edilmiş ve kıyafetlerin ayakkabıların tamamı yerde. Yazık yav, emeğe yazık, insan tasarlıyor dikiyor onları. Abiye koleksiyonunu başka yere koymuşlar ama fark yok hemen hepsinin payetleri paralanmış, pulları sökülmüş, fermuarları bozulmuş. Fondöten lekelerinden mi bahsedeyim, kaybolan düğmelerden mi?

Neyse aldım elime dört beş parça kabinlere yöneldim. O kısım ayrı bir kabus. Elinde kıyafetlerle en az on dakika bekliyorsun. Genç kızlarımız birlikte giriyorlar kabine yarım saat iptal. Görevliler kabinler için “seri kullanalım” uyarısı yapıyor, takan yok. Bir on dakika sonra bir şekilde girdim, denedim. Beğendiğimin bedeni uymadı, uyanı ben beğenmedim. Her şekilde benim beğendiğimi İlker gündelik buldu, kaldım öylece…

Paraya kıy abiyecilere git diyor İlker, ama ben de bir daha ne zaman giyeceğim belli olmayan bir kıyafete beş yüz lira bayılmak istemiyorum. Yazık yav… Neyse elimiz boş çıktık AVM’den. Ama en azından Koton’daki koleksiyonun kalıplarından hangi bedene denk geldiğimi görmüş oldum. Sabahına oturdum bilgisayarın başına, girdim mağazaya. İlk girişim olduğu için de mis gibi indirim kuponu verdiler. Pulları dökülmüş diye almak istemediğim elbisenin tam da istediğim rengini hem de indirimli aldım. Depodan hiç bozulmadan, pulları, dikişleri dökülmeden kargo etmişler. Nihohhaha dötünün üzerinde alışveriş yapma imkanı gibisi var mı yav?

Dur bak, fotosunu da koyayım.

(Yanımda muhterem var, kestim onu:) zeynepe göndereceğim deyince eski takımını gömleksiz filan giydi:)) ay buraya koncak gibi değil ancak çok yakınlara gönderilen mahrem görüntüler gibi - utangaç maymun emojisi düşleyiniz ...)