ışık

Geçen hafta bir akşam Jim Carrey'nin filmine denk geldim. The Majestic. Belki müthiş bir film değildi ama insana dokunan filmlerdendi. Hani izlediğinizde duygularınız ve göz pınarlarınız gıdıklanır, benim gibi yalnız izleyenleriniz de belki biraz ağlar. İşte öyle bir filmdi.

İlker'le film izlerken şöyle bir hönkürerek ağlayamıyorum. Dalga geçiyor. En son galiba Cars animasyon filminde Şimşek McQueen'in Kral'ı itekleyerek yarışı bitirmesini sağladığı sahnede ağlayınca, biraz abarttığımı fark etmiş olacağım, yanımda insanlar varken ağlamamaya çalışıyorum. Halbuki ben ancak filmlerde kana kana ağlayabiliyorum, öyle de iyi geliyor ki.



Film bittikten sonra canım bir şeyler içmek istedi. Süt, salep derken sıcak çikolatada karar kıldım. Fakat bizim ev cehennem sıcağı, bir zebaniler eksik. Bir de sıcak bir şeyler içtin mi kurdeşen dökmen garanti. Bir battaniyeye sarındım, balkona çıktım. Daha önce fark etmemişim, karşımızdaki parkın aydınlatma direğini ışıklandırmışlar, karanlık bir sokağa bakacağını düşünerek balkona çıkıyorsun ve karşına ışıl ışıl bir direk çıkıyor. Gülümsemez mi insan?

Yılbaşı zamanı, sokaklardaki ışıklar, beklemediğimiz bir anda karşımıza çıkan park ışıkları, soğuk caddede yürürken evlerin camlarından göz kırpan süslenmiş ağaçların ışıkları... Sen yapma, tamam ama birilerini gülümseten iyi hissettiren zararsız bir şeye bu nefret niye? Üstelik hiçbir dini öğe içermeyen bir şey yılbaşı.

Cumartesi günü Hisarönü'ne gittik. Alışverişimizi yaptıktan sonra, akşam çocuklar kafalarına taksın diye karton şapkalardan alalım dedim, bir de kaynanadili. İlker, tembihliyor, aman sesli olmasın kafamızı ütülerler... Ailecek gülüşerek parti malzemeleri satan bir dükkana girdik. Bir adam eğilmiş, kutuların içinden bir şeyler çıkarıyor. Neşeyle sordum: "Çocuklar için karton yılbaşı şapkaları var mı sizde?" Adam bize dönmeye bile tenezzül etmeden: "BİZDE YILBAŞI YOK!" dedi.

Nasıl yok? Siz 2017'ye girmiyor musunuz? Diye sormamıza gerek yoktu, dükkana bakınca anlaşılıyordu. En kıytırık mahalle kırtasiyesinde bile yılın bu zamanı süs, şapka vs bile bulunurken parti malzemesi satan dükkanda yılbaşı konseptine ait tek parça malzeme yoktu. Çıktık.

Ama benim aklımdan çıkmadı. Hayır, tabii satmak zorunda değil, canı sağ olsun, bize dönüp müşteri gibi de konuşmayabilir, o da değil... Hatta dükkan belki de gerçekten de yılbaşı konsepti çalışmayan bir işletmedir, yani ben alınganlaşmışımdır. Ama başka zaman tüm bu olasılıkları düşünürken bu yıl bu tepki benim aklıma, tek bir şeyi getirdi. Çünkü bu yıl nedense bu tepki her zamankinden çok daha fazla körüklendi.

Dün sabah kötülükle uyandık.

Kötülük hep vardı, hep olacak. Kötülük her yerde. Biz çocuğumuza sarılacağız, işimize bakacağız ve elimizden umudumuzun alınmasına izin vermeyeceğiz. Küçük insanların küçük umutları birbirine kenetlenecek.