Söyleyeceklerim bu kadar

Acınası haldeyiz. Dün öğle yemeğindeyken ellerimizde telefon, kendimizi, hafta sonu için  güneşli bir lokasyon ararken bulduk. Bence manasızdı, ama Melike depresyonun dibini görmüş olacak, “Avrupa’nın göbeğinde yaşarken Nice’te bir kahve içtik, döndük diyemeyeceksek yuh bize” diye tezini savunuyordu. 400 öyroluk kahve:) sanırsın çekirdeği misk kedisinin bir tarafından çıkmış. 

Geçen hafta mevsim ve ülke normallerini alt üst eden o parlak güneş ışığını, ara ki bulasın. Fırtına yağmur, Belçika’ya hoşgeldiniz. Hava koşullarının depresyona sürüklediği biriyseniz size orta Avrupa’yı tavsiye etmiyorum. 

Biraz kabullenmeyi başarabilenler için güneşli havaların kıymeti, misk kedisinin bir tarafından çıkmış kahve çekirdeğinden bile fazla. Gölgeye kaçtığım tüm güneşli İzmir havalarından huzurunuzda özür diliyorum. Bulutlu diye burun kıvırdığım, yağmurdan sonra güneş açan İstanbul havalarından da. Allah belamı verdi. 

Söyleyeceklerim bu kadar.

Ha bir de bugün Dünya Emekçi Kadınlar Günü. Kadınlığımızı analığımızı değil bir zahmet emeğimizi eşitliğimizi konuşalım. Hadi bana eyvallah