inziva vakitleri

İnsanın bilmediği ne zaman ve ne sebeple öleceği. Her gün yeniden güneş doğuyor ve biz yeni bir yaşama uyanıyoruz. Her gün yeniden yaşıyoruz ama bir defa öleceğiz. 

Yapılacak çok işin varsa ölüm pek az düşünülüyor.  Çok meşgulsen, hayatın içinde debelenmekten başka bir şey bilmiyor ve sürekli bundan şikayetçi ysen, aklına bile gelmiyor. 

Ve sonra sinyal veriyor bir şeyler. Mesela yıllardır yaptırdığın rutin kontrollerinden birinde verilerde anormalite görülüyor. Yaşlılık, alkolü fazla kaçırma veya çok çalışma gibi bahanelerin ardına sakladığın yorgunluk kronikleşiyor sanıyorsun. Halbuki bir şeylerin iyi gitmediğinin göstergesi olabileceğine ihtimal vermek istemiyorsun. Dahası görmezden geliyorsun. Sonunda sinyal somut verilerle önüne konuyor. Hadi bakalım dötün yiyorsa, umursama! 

Bu uzun tatil, sağlık sıkıntıları nedeniyle pek bir şeye benzemedi. Sekiz ay içinde peydahlanan  yumurtalıklarımdaki kistler gerçeği de tüy dikti. 

Yine de şikayet etmeyeyim. Tatilde olmasak, rutin hayat içinde belirtileri umursamazdım, nitekim düzensizleşen döngülerimi kafaya takmamıştım. 

Tatil, rutinin dışına çıkardı beni. Son yılların moda deyimi ile farkındalığımı artırdı. Gerçi ben daha ziyade “algılarım açıldı” demeyi tercih ediyorum.  

Son sekiz ayda yaptığım - yapmadığım şeyler için kendimi suçladığım da, inkar etmeye çalıştığım da doğru. Ama her şeyden önce kabuğuma çekilip kendime sevgiyle şefkatle yaklaşmanın yollarını aradım. 

Öz şefkat. 

Kimse değil, sadece kendin kendine iyi gelebilirsin, kendi yaralarını kendin sarabilirsin. Önce sen kendine değer vereceksin, kendini öncelikler sırasında ilk konuma yerleştireceksin. 

Toplumun cümlemizin genlerine nakış gibi işlediği “el alem ne der?” Demeyecek, “bencil” yaftasını vurmalarını umursamadan kendin için yaşayacaksın. Ancak sen iyi olursan sevdiklerimin de iyi olur. 

İşte böyle... tümör aranan tahlillerim normal çıktı, “normal” sen ne huzur veren bir kelimeymişsin...

Ama ilaç tedavisi uygulanacak. Ve sonrasında takibe devam. 

Kendi adıma yeni kararlar almamak için kendimi zor tutuyorum. Malum plansız ben, ben değilim. Fakat bu defa akışına bırakmaya karar verdim. Zira uygulamayı başaramadığımda, kendime şefkat göstermeyi bıraktığım çok oldu. Gerek yok. Bana iyi gelenin ne olduğunu bu tatilde az çok kavradım. Minik inziva vakitleri. Ne yaparsam yapayım fark etmez, inziva vakitleri ayıracağım kendime ve bunun için ne ailemden ne de işimden artırdığım zamanları umursayacağım. Çünkü biliyorum ki, ben iyi olmazsam kimse ve hiçbir şey iyi olmaz. 

Not: bugünlerdeki inziva vakitlerimde, bana öz şefkat konusunda yardımcı olan bir rehberim var. Bitirirken tavsiye etmeden geçmeyeyim dedim.