Az önce Ece Temelkuran’ın Devir kitabını bitirdim. Acının en dibinden öyle gülümsetmek ancak çocukların bakış açısından sağlanabilirdi.
12 Eylülü çocukların gözünden, kalbinden anlatmak o kadar zekice ki, elim kalbimde okudum.
Ece’nin Düğümlere Üfleyen Kadınlar’ı kitap kulübümüzün ilk kitaplarındandı, Devir’i okurken de hep zihnimden kulüpte nasıl da uzun uzun tartışırdık diye geçti.
Çocuklarla anlatılan tüm o umutsuzluk yüklü ayların sonunda, tüm yaşanan olumsuzluklara rağmen bir balıkçı lokantasında umuda öykünmek yine çocukların hatırına gibi geldi bana…
Ama ne yalan söyleyeyim iyi de geldi. Bu hikaye böyle bitmeseydi, beni fena üzerdi. Ece iyi ki yazmış, son günlerimin en iyi okumalarından biriydi
Evet bende çok sevmiştim bu kitabı :)
YanıtlaSilBen de 5-6 sene önce okumuş ve çok sevmiştim. Hatta uzun uzun yazmış da olabilirm bloga, çok etkileyici bir kitaptı
YanıtlaSil