Bunun Türkçesi şu: havadan sudan muhabbet-hoşbeş-ayaküstü muhabbet-gevezelik falan filan…
Benim iki cihan bir araya gelse beceremediğim şey! İnanmazsın, iletişim eğitiminde kişisel gelişimim için small talk geliştirmemi önerdiler. Kahve makinasının başında bir projenin geleceğini ve yahut bir stratejik kararın detaylarını konuşabilirim lakin hafta sonu naptın diye sormak aklıma gelmiyor! Bana ne!?
Teras komşum Dominique tatlı kadın, rastlaşıyoruz hoşbeş edelim istiyor, ben nasılsa lafı Belçika’nın sağlık politikasına getiriyorum. Beni görünce içeri kaçsa yeridir!
İlker telefonda arkadaşlarıyla dakikalarca sohbet ediyor, ben ulan ne zaman sadede gelecekler diyorum! Sıkılıyorum.
İşte belki de bu yüzden telefon iletişimini sevmiyorum. ulen anamı babamı haftada bir arıyorum!
Bilmiyorum muhtemelen öküzüm ben.
Geçen İdil ve Gülnurla yemekteydik, bak şimdi bu sevdiğim ve yakın bulduğum insanlarla sıcakkanlı olmam, sosyalliğim filan hep yanıltıyor, neden? Çünkü kızlara, google anaya “how to make small talk” yazıp da önden çalıştığımı söylediğimde çok şaşırdılar. Şaşırmayın dedim buyum ben, öküz değilsem de asosyalim! Sosyal olmayı çalışmam lazım, içimden gelmiyor.
Mesela bir gece Melike ile bir lokantaya gittik, Hırvatistan mı ne… neyse girdik içeri, ben direkt gidip oturacağım, baktım Melike bardaki adamla muhabbet ediyor, zeytinyağ oralardan mı geliyormuş, sahibi kimmiş… yav geç otur iki lokma yiyip gidelim nedir yani!? İşte insanın içinden gelecek. Gelmedi mi gelmiyor…
Gelmiyor.
Bana sosyallik basıyor. Geçen ay Milano Paris derken iş seyahati sosyalliği kotasını doldurmuş olacağım, üzerine ofis partisinden koşar adım kaçtım. Yaprak hışırtısı, dalga şıpırtısı.. dinginlik ver bana, bana sakinlik ver, bana kahve makinasının karşısında mal gibi “e daha daha neler” minvalinde muhabbetler verme yarabbi! İlla vereceksen de , muhattabımı benim cinsimden değil de, açık sorular sorabilen cinsinden ver de kasılıp kalmayalım. (Gerçi ben small talk yapabileni bile karbon ayakizi seviyesine çıkarır kahve makinasından soğuturum ya neyse…)
Düşündüm de ben de pek yapamıyorum bunu :)
YanıtlaSilAhu
Henuz ergen ve genc kizken falan annemle kolkola girip pazara markete giderken 5 dakikalik yol olurdu yarim saat, her iki adimda bir birileriyle small talk yapardi annem oflayarak beklerdim. Ben de aynen senin gibi asosyalim ve hic konusmamayi tercih ederim, genelde kacinirim ama baktim mecburum yapiyorum. Gayet de kolay akiyor konusmam ve her seferinde anami hatirliyorum. Meger farkinda olmadan small talki ogrenmisim 🤣
YanıtlaSilGeCe
Sil