Arabayla işe gelirken dar kısa etekler, elbiseler, altına yüksek topuklu pabuçlar giyerdim. Hanım hanımcık gelelim ofise değil mi ya? Toplu taşımaya döndüğümde önce bir süre afalladım. Lan benim kısa topuklu pabucum yok! İlk zamanlar yaza denk geldi de ne giysem altına terliği geçiriyor, ayakkabıları da yanıma alıyordum. Ama o hamaliye öyle gitmiyor tabii. Zamanla tarz değişti.
Lookbook’ların “ofis şıklığı” şeklinde kategorize ettikleri kostümler yerini birer birer spor tarza bıraktı, benim gardıropta. Topuklar iyice alçaldı, çanta boyutları içine kitap, şemsiye, atıştırmalık gibi ıvır zıvırı da alacak şekilde iyice büyüdü. Bilgisayar çantamı bile kolay taşımak için sırt çantasıyla değiştirdim.
Ama bazı kıyafetler var ki, yıllar geçse de eskimiyor. Yani eskiyor ama sen vazgeçemiyorsun. Bu gömlek gibi.
Sene 2000. Okuldan mezun olmuşum. İşe başlayacağım ama pek de öyle kıyafetim filan yok. Ablamla alışverişe çıktık ve bayıldığım bir gömleği aldık. He evet o resimdeki gömlek.
O kadar çok giydim ki o gömleği. İlkbahar, sonbahar, kış ayları her hafta, sonra hafta sonları… Bugün on dördüncü senesini kutluyoruz birlikte. Kol ağızları biraz aşındı ama çok dikkatli bakmazsan belli olmuyor. Sonrasında hemen her sene bir mavi gömlek aldım – evet mavi gömlek manyaklığım var – ama hiçbirini bunun kadar sevmedim. Daha eski kıyafetlerim de var. Asker yeşili bir swearshirt’üm var mesela, en az on yedi senelik, bak onu da ablamla almıştık. Sonra onun bana aldığı bir etek var, en az on senelik… Keramet ablamda mı lan yoksa hahahah… Evet galiba ablamda. Geçen Duru’nun üzerinde bir kot mont gördüm. Aaaa ayol bu bizim mont!
Ablamla ortaokul yıllarında giydiğimiz montu şimdi Duru giyiyor. Nasıl da yakışmış.
Evet yav ben yine eskisi gibi ablamla alışverişe çıkayım, ne alsam on küsur yıl giyiliyor, allah allah...
Ay şükredecektim, ablama değil, ona da şükrederim tabii de, ben yıllarca eskitemediğim, hala severek giydiğim kıyafetlerime şükredecektim, bak bir türlü havaya giremedim yav...
Evet evet ben ablamı alayım da bir alışverişe çıkayım bu aralar...
#80şükürvesilesi Nr13 eskimeyen eşyalara gelsin mi? Gelsin:)
Hayır hayır sayıları karıştırmadım yine:) Nr 12 Bebek tartısının çabucak satılmasıydı ...
Eski deyince bendede var öyle bir mont gömle filan,cogunu verdim ama bazilarina kiyamiyorum,ve de üc ayri renk incecik pantolonu sakladim,kizim seneye girer icine:))
YanıtlaSilMavi gömlek deyince kalima bir anim geldi yazmadan gitmicem:))
Nürbergè ilk kez ucmak icin havaalanina geldim,Istanbul dayim,tuvalette birkac bayan daha var Allah Allah ne tesadüf ücümüzde ayni giyinmisiz,acik mavi gömlek lacivert pantolon! Teyzemin biride birseyler sordu bana ordan diger ikisi cevap verdi,cikarken anladim ki hosteslerle ayni renk ve modelde giyinmistim,hem güldüm hem de hosuma gitti,e yillarca hayalimde vardi hostes filan olmak,olmamisti,ama birgünde olsa öyle görünmek hostu!Bende bir arkadasimla ciktigimda güzel seyler buluyorum,onsuz olmuyor simdi senin gibi:))
Hahah süper bi anı :)
Silhaha haaaa kahkaha patlattım yaaaa vardır öle di mi yıllarca hep aynı şeyi giyeriz :)herkes ablan gibi olsa mağazalar napcaktı ama yaaa :)
YanıtlaSilEvet ya hatun kapitalizmin tek dişi kalmış düşmanı:)
SilBenim de üniversiteyi kazandığım yıl aldığım bi şortum var öyle, rengarenk bişey. 24 yıllık şaka maka. Bak şimdi herkes anladı çıtır görünümünde bi teyze olduumu. :P Hala evde severek giydiğim dökük bişey işte şortum. :) Bunun için şükretmek hiç aklıma gelmediydi, iyi oldu, bu vesileylen, çok şükür... ;)
YanıtlaSilVay nefis işte:) işin bi de o çıtırlık şükrü var hala içine girebilmek de süper bişey
SilYalnız bir abla bir kadının hayatındaki en güzel şükür vesilesi değildir de nedir ☺ Çok şükür benim de var.
YanıtlaSilAblama şükür yakında onun dığum gününe saklıyorum şşşşş
Sil