Şükredecek ne kaldıysa artık

Kimdi o şom? Ciddi soruyorum, kimdi o “sinüs rinse yapıyorum, sümüklerimden kurtuluyorum” temalı şükür vesileme “kulağına kaçırmayasın haa..” diyen? Bulamadım, bulsam fena çemkireceğim. Bu kadar sosyal medya hesabın olursa karıştırırsın hepsini birbirine. Şu reklam gelirinden bisiklet parasını çıkarayım, kendime sosyal medya asistanı tutacağım. Hangi hesaptan hangi şom ağızlı hangi kehanette bulunmuş, tespit edeceğim!

Dün gece saatlerinde işitme kaybını müteakip kulak ağrısı zirve yapınca derhal doktordan randevu aldık. Daha doğrusu ben sallayacaktım da İlker dayanamadı. Var ya benim sağırlığım hiç çekilmeyecek şimdiden simule ettik, beğenmedim. Babamda hafif bir işitme kaybı var, adam hiç tınmıyor, alınmıyor, vallahi bravo. Ben çekilcek bok değildim dün. Arca bile halime acıdı da “iyi bari bir tane kitap okuyalım” dedi, uyku öncesi yaptığı bu fedakarlıkla 5 yaş olgunluk ödülüne layık gördüm kendisini.

Sabah İlker beni hastaneye götürdü. Abovvv…. Bitmişim ben. Uzatmayacağım, kronikleşmiş sinüzitimin öyle antibiyotiksiz geçmesi mümkün değil, o midemi alt üst eden iğrenç ilacı içeceğim. Üzerine ağrı kesiciler, alerji ilaçları ve sinüs rinse uygulamak dışında hemen her şeyi yapacağım, elimde koca bir ilaç poşetiyle ofise gittim. Koca kadın orta kulak iltihabı olmuşum, doktor sakız çiğne dedi. Hey allahım! Onu bırak daha fenası anatomik yapımda bir haltlar olduğundan şüpheleniyor ve haftaya tomografi çekilecekmiş. Ah ulen tek isteğim o sümüklerden kurtulmaktı, sümük gibi duvara fırlatılmış hissediyorum kendimi, bittim hulen!

Ama yine de şükredelim, değil mi? Şükredelim.

En azından her gün günlerce şükür vesilesi bulabiliteme şükredelim. Arkadaş ben de ne Pollyannaymışım be! Tuvalete girsem, kabız olmadığıma şükredeceğim. (gülme! Aslında şükrediyorum sadece buraya yazmıyorum, bu bloğun da belli bir çizgisi var:P)

Bak geçen akşam Kordon’a gidecektik, hava muhalefetinden caydık. Pijamamızı giyip evde otururuz artık derken, Zeynep rakı şarap meze akşamı planladık, siz de gelin beraber içelim dedi. Tabii ki atladık. Biz bunlara bir hafta önce pide söylemişiz, hatun iki saatte sofra donatmış. Misafirperver ve becerikli arkadaşların olacak da şükretmeyeceksin, mümkün mü? Üstelik ev rahatlığında, pijama ayarında, kasmaca yok. Çocuklar oynarken biz gecenin sonuna kadar sofradan kalkmadık. Şükür vesilesi Nr 14.

Sayıyorum vallaha kimse kusura bakmasın. Laf ağızdan çıkar, yılbaşına kadar 80 gün dedim, ben her güne şükredecek bir şey bulurum, dedim, mücadeleye gel bacım dedim, dediğimi yaparım.

Ömrümün yarısı da etti 15. Ben bu gidişle senenin sonuna kalmaz mücadeleyi ikiye katlarım!