Kim lan bu herif?

O akşam İlker istikbalimizin yuvası teknelere iç geçirirken ve geleceğin hayali ve geçmişin anıları arasında bir yerlerde benim kafa binbeşyüz iken, elimde o kitap vardı: Dublörün Dilemması.

…ve hemen her cümlenin sonunda “Kim lan bu herif” deyip duruyordum. Kitabın daha ilk sayfasından hastası olmuştum!

... kelimelerin kifayetsiz kaldığı duygular içinde okumaktaydım.

Açık konuşayım, kitap, herhangi bir sipariş içinde satın alınmış, belki de aylardır okunmayı bekleyenlerden biriydi ve yazarı hakkında zerrece fikrim yoktu. Muhtemelen fikrine güvendiğim birinin önerisiydi, sorgulamadan almıştım, hepsi bu.

Kitabı elimden bıraktım ve Murat Menteş’i gugılladım. NEAYYYY Yeni Şafak yazarı mı?

Önyargımı seveyim!

O akşam epeyce Murat Menteş mesaisi yaptım, kendisini, yazılarını ziyadesiyle tanıma şerefine nail oldum. Sevdim çok sevdim. İçimde bir yerlerde “ne işin var yavrum senin orada” sesleri cılız bir çığlıkla yankılansa da ses etmedim. Ben onu romancılığıyla sevdim, kabul ettim.

...derken bu sabah...

Var ya abicim korkulur benden, artık rüyaya mı yattım, yoksa pek içten mi istedim, ne yaptım bilmiyorum, sanki okuyucuları arasına dahil olmamı bekliyormuş gibi, adam köşe yazarlığını bıraktı yav puhahahah.

İşin geyiği bir yana...

Yeni bir yazar ile tanışmak, kafa dengi bir arkadaş edinmek kadar güzel...