Sonbahar

Mevsimler İzmir’de çok güzel geçiyor ama hızlı geçiyor. Daha doğrusu hızlı geçen geçiş mevsimleri, ilkbahar, sonbahar… Yoksa yaz dedin mi aman bitmek bilmiyor, kış desen kısa tamam ama benim geçinmeye gönlüm olmadığından manasız.

Ekim gibi okul başlardı, İlker’le benim için kavuşma zamanları olduğundan mıdır bilmem, İstanbul’u sonbaharda çok severdim. Fakültenin çınar ağaçlarını yapraklarını dökmüş, hazır beklerdi bizi. İlker’le yürürken yere düşen yaprakları tekmelerdim, gıcık olurdu, karizması çiziliyor tabii, yanındaki ergenle. Sor şimdi bak yine hatırlar “ıyyy hakketten yav ne sinir bozucuydu…” der. Hiç tınmam vallaha.

İzmir de güzeldir ha sonbaharda. Tamam İstanbul kadar güzel bir bitki örtüsü yok belki, belki sokağa çıktın mı, tekmeleyecek kurumuş çınar yaprağı bulamazsın ama hiç beklemediğin bir anda yaprakları kıpkırmızı bir sarmaşıkla karşılaşırsın, arkasından kıpkırmızı meyveleri ve nefis kokan yemyeşil yapraklarıyla karabiber ağaçlarının dalları dökülüverir önüne.

Kuvvetle muhtemel bir mandalina ağacına rastlarsın, neşeyle gülümseyen turuncu bir sürpriz. Her yerdedirler, sokaklarda, araya dereye sıkışmış bir apartmanın bahçesinde, caddenin tam ortasında! Mandalina ağacı görmek için sayfiyeye gitmeye gerek yok yani. Ha illa ki gideceksen Gümüldür abicim! O barajın yolundan aşağıya salındın mı, uçsuz bucaksız mandalina bahçeleri çıkıverir karşına.

Geçen sabah hani o fırtına ve yağmurun şehri şöyle bir salladığının ertesi, metrodayım, elimde tahmin edileceği gibi bir kitap var, cam kenarına yerleşmiş, koltuğu benimsemişim. Tünelden çıktığın bir yer vardır. Kısacık bir süre gün ışığında seyahat edilir, sonra tekrar tünele girilir.  

O sabah güneş yağmurla yıkanmış şehri cilalamakla meşgulken beni fark etmiş olsa gerek,  bir delikten süzülüp güzüme girdi ve dedi ki “hey hop dışarıda nefis bir hava var, kaldır kafanı o kitaptan ve dışarı seyret, akıp giden hayata bakmak için mola ver!”

Kısacık bir sürede, işlerine yetişmeye çalışan hemşerilerimi, oto sanayinin paslı kaportalarla dolu deposunu, eski evleri, sap gibi kalmış birkaç mandalina ağacını ve neşeli meyvelerini gördüm, hatta ufukta denizi bile görmüş olabilirim.

Ne güzel dedim, ne güzel İzmir’de sonbahar. Işıl ışıl bir şehir, hem büyük hem taşra, hem kalabalık hem sakin… Her şeyi güzel ama en güzeli güneşi, mevsim seçmeksizin içini ısıtan güneşi.

Seviyom lan ben seni İzmir :P Sonbaharda daha bi çok, en bi çok seviyom:)